Vandaag helemaal in de veronderstelling dat we naar Kulna zouden gaan. We stonden om 9.00 uur gereed voor vertrek toen Nicole nog even een sms van Shourove voorlas, dat hij ons zondag zou komen ophalen voor Kulna. ?????? Wat bleek, nicole had zich vergist in de dag! Ach, in Bangladesh lopen zaken wel vaker anders dan gepland, dus het programma weer omgegooid.
Nicole was al snel op haar plek in het hospitaaltje bij de gehandicapte kindertjes. De ergotherapeut van Rishilpi, Emmely, is erg blij met haar. Ze wil het liefst Nicole de hele dag bij haar hebben. Ze vindt heerlijk om met een 'echte' ergo te kunnen overleggen. Nicole is verder druk bezig om een rolstoel voor iemand aan te passen. Dit moet klaar zijn voordat wij vertrekken. Ook worden we bij iedereen op de thee uitgenodigd, we moeten dus nog even blijven hier, tot maart ofzo?!
Els en ik zijn gestart met een ochtendwandeling. Hier bloeien alleen 's ochtends namelijk de waterlelies. bij het meertje, was ook een schooltje, waar wij alla Caroline Tensen onze beesies weer hebben uitgedeeld. Het moet zo onderhand wel een nationaal produkt worden hier, want we hebben er al zoveel uitgedeeld! Terug op het project verder gegaan met uitdelen.
Bij het kleuterschooltje de boel op stelten gezet met serpentines en ballonnen. De kinderen en de juffen vonden het prachtig om te zien. De pennen nemen gretig aftrek, de kinderen van het dovenklasje zijn dolblij met hun beesie.
Het winkeltje op Rishilpi leeggekocht. Tja, als je daar binnen komt, hebben ze steeds zo'n leuke dingen. Alles wordt op het project gemaakt. Op de houtwerkplaats wordt er hard gewerkt aan de order van Nicole voor het project van Shourove. (sta tafels, spelmaterialen, puzzels, looprek, 2 Tineke hobbelpaarden, etc) Op de leerwerkplaats zijn ze 6 dagen per week bezig met het maken van tassen, portemonees, boekenleggers. Daarnaast de schoenwerkplaats waar sandalen, slippers gemaakt worden. Bij de kleermakersafdeling, zitten vele mannen en vrouwen achter het naaimachine om broeken, tassen, etc te maken.
Verder worden er vele rieten manden gevlochten. Zo zie je maar, er wordt hard gewerkt op het project. Vele produkten worden verscheept naar Italie voor de verkoop. Er is een school, waar vele kinderen uit de omgeving naar toe gaan. Er is een speciale school voor de kinderen met een beperking, mentaal of lichamelijk. Verder komen er vele gehandicapten kinderen uit de omgeving naar het project voor fysiotherapie/ergotherapie. Het is gewoon te veel om op te noemen. Er is veel werkgelegenheid voor de bengalen hier op het project.
Rishilpi heeft ook 4 subcentrums in de omgeving, waar voor gehandicapte kinderen therapie en scholing wordt gegeven. In het plaatsje Keshobpur is een gebouw gekocht, waar de hele inrichting wordt gesponsord door In de Bres. Van licht tot ventilators, van vuilnisbak tot weegschaal, van fysiotherapiebed tot speciale stoelen, van bestek tot krukken, etc. Ook zijn er ongeveer 40 subcentrums waar gewone scholing wordt gegeven.
Vandaag werd ik geroepen door de verloskundige, dus ik dacht, yes een bevalling!! Maar het was voor de controle van een aantal zwangeren. Ook leuk natuurlijk om eens te zien. Het voelen aan de buik, het luisteren naar de hartje, nog met zo'n oude toeter! Ze voeren hier ongeveer dezelfde controles uit bij een zwangere. Alleen komen de vrouwen veel minder op controle. De info die een zwangere moet krijgen mbt de bevalling wordt hier vaak gegeven in plaatjes, omdat vele mensen niet kunnen lezen of schrijven. Vanuit In de Bres gaan we de verloskundigen blij maken met een nieuwe bloeddrukmeter met stethoscoop, een set van scharen en kochers, en een uitzuigapparaat, wat ze heel graag wilde hebben.
Nou, de andere dames zijn klaar met hun potje catannen met onze buurvrouw Sarah, dus het verslag is weer ten einde. Morgen dus een dag Kulna en maandag de laatste dag op het project. Maandagavond vliegen we weer naar Dhaka, om dinsdag richting Holland te gaan.
Spoorbend: we doen ons best om jullie outfitten bij elkaar te krijgen!
Neef Jack: je had echt even verder moeten kijken dan Dhaka, want de rest van het land is prachtig!
Ons dagelijkse catanspel in de avond gaat bij Joyce door tot in de nacht, ze praat er zelfs over in haar slaap!
Dank aan onze huisgenoot Sarah voor het uitlenen van haar laptop en voor de gezellige avondjes catan!
groetjes Els-Nicole-Joyce
Nicole was al snel op haar plek in het hospitaaltje bij de gehandicapte kindertjes. De ergotherapeut van Rishilpi, Emmely, is erg blij met haar. Ze wil het liefst Nicole de hele dag bij haar hebben. Ze vindt heerlijk om met een 'echte' ergo te kunnen overleggen. Nicole is verder druk bezig om een rolstoel voor iemand aan te passen. Dit moet klaar zijn voordat wij vertrekken. Ook worden we bij iedereen op de thee uitgenodigd, we moeten dus nog even blijven hier, tot maart ofzo?!
Els en ik zijn gestart met een ochtendwandeling. Hier bloeien alleen 's ochtends namelijk de waterlelies. bij het meertje, was ook een schooltje, waar wij alla Caroline Tensen onze beesies weer hebben uitgedeeld. Het moet zo onderhand wel een nationaal produkt worden hier, want we hebben er al zoveel uitgedeeld! Terug op het project verder gegaan met uitdelen.
Het winkeltje op Rishilpi leeggekocht. Tja, als je daar binnen komt, hebben ze steeds zo'n leuke dingen. Alles wordt op het project gemaakt. Op de houtwerkplaats wordt er hard gewerkt aan de order van Nicole voor het project van Shourove. (sta tafels, spelmaterialen, puzzels, looprek, 2 Tineke hobbelpaarden, etc) Op de leerwerkplaats zijn ze 6 dagen per week bezig met het maken van tassen, portemonees, boekenleggers. Daarnaast de schoenwerkplaats waar sandalen, slippers gemaakt worden. Bij de kleermakersafdeling, zitten vele mannen en vrouwen achter het naaimachine om broeken, tassen, etc te maken.
Rishilpi heeft ook 4 subcentrums in de omgeving, waar voor gehandicapte kinderen therapie en scholing wordt gegeven. In het plaatsje Keshobpur is een gebouw gekocht, waar de hele inrichting wordt gesponsord door In de Bres. Van licht tot ventilators, van vuilnisbak tot weegschaal, van fysiotherapiebed tot speciale stoelen, van bestek tot krukken, etc. Ook zijn er ongeveer 40 subcentrums waar gewone scholing wordt gegeven.
Nou, de andere dames zijn klaar met hun potje catannen met onze buurvrouw Sarah, dus het verslag is weer ten einde. Morgen dus een dag Kulna en maandag de laatste dag op het project. Maandagavond vliegen we weer naar Dhaka, om dinsdag richting Holland te gaan.
Spoorbend: we doen ons best om jullie outfitten bij elkaar te krijgen!
Neef Jack: je had echt even verder moeten kijken dan Dhaka, want de rest van het land is prachtig!
Ons dagelijkse catanspel in de avond gaat bij Joyce door tot in de nacht, ze praat er zelfs over in haar slaap!
Dank aan onze huisgenoot Sarah voor het uitlenen van haar laptop en voor de gezellige avondjes catan!
groetjes Els-Nicole-Joyce
Geen opmerkingen:
Een reactie posten