Veel veel veel! dag 5 -deel 2-

Filmpje klik hier

Vandaag mag ik (Kirsten) jullie een verslag geven van de dag. En wat was het weer een dag vandaag! Vanmorgen al vroeg ontbijt in de kantine. Scrambled eggs, gebakken groente en roti. Niet verkeerd!

Om 9 uur stonden we in het ‘hospital’ waar de kinderen therapie krijgen. Daar was het al een drukte van belang met kinderen en hun moeders voor de groepstherapie die altijd van 9.00 tot 10.00 wordt gegeven.

Maar liefst 60 kinderen met een beperking, (aanvulling Nicole: normaal 30 of 35 met hun moeders of oma’s heel soms een vader), de therapeuten, wij en nog wat andere mensen van het project in een ruimte van misschien 6 bij 12 meter, allen zittend op de grond. Bedenk daar nog een drukkende warmte bij en veel geluid. Dat was veel en overweldigend. 

Wij werden nog even welkom geheten en daarna zijn we alle kinderen afgegaan om ze te begroeten. De meesten enthousiast met een grote glimlach en sommige met grote ogen of wegduikend bij hun moeder omdat ze nog nooit een blanke hebben gezien! 

Allemaal kleine kinderen van 0 tot ongeveer 5 jaar met uiteenlopende beperkingen. De groepstherapie is elke dag hetzelfde. De therapeut doet een beweging of een dagelijkse handeling zoals tandenpoetsen voor en de kinderen doen het na, ondersteund door een soort liedjes. 

Hierna werden we even apart genomen en mocht Nicole het door In de Bres gesponsorde solarsysteem ‘openen’. Inclusief een toespraak, het doorknippen van een heus rood lint en het omzetten van de knop van het systeem! Geweldig! 

De kinderen gingen daarna uiteen in kleine groepsbehandelingen en individuele therapieën. Sandy en Nicole werden ook direct ingezet om aan de slag te gaan met de kinderen in de andere ruimte van de fysiotherapie. 

Voordat we het wisten zaten Inge en ik tussen alle kinderen en moeders en werd er verwacht dat we even met de kinderen gingen werken en advies geven. 

Alle moeders en kinderen wilden aandacht van ons. Pfff, als je het over prikkelverwerking hebt, onze eigen systeem raakte ook behoorlijk overprikkeld! 

Ik heb vaak gedacht ‘hoe ben ik hier nou verschil aan het maken met zoveel kinderen waarvan ik de achtergrond en hulpvragen niet ken. 

En dan kom je er ook achter dat er nog zo weinig hulpmiddelen zijn voor de kinderen. Geen goede stoelen, therapie-, spelmateriaal etc. Zo werd er bij een kind dat niet zelfstandig kan zitten aangegeven dat de moeder geen aangepaste stoel wil. Als je dan verder doorvraagt, blijkt het dat ze de stoel niet kan betalen. We gaan dus ook zeker kijken op het volgende project Rishilpi of er daar wat extra stoelen gemaakt kunnen komen om op dit project neer te zetten èn voor de kinderen thuis.

 En dan komt ook het besef hoe bevoorrecht we zijn in Nederland en hoe schrijnend veel situaties hier zijn. 

In de middag was het een stuk rustiger en kwamen er alleen nog een paar kinderen die in de ochtend naar school gaan en wat volwassenen. Hierdoor konden Inge en ik ook intensief met de assistent- ergotherapeut werken die hier intern wordt opgeleid. Dat was fijn!

De dag werd afgesloten met het eerste deel van de training over prikkelverwerking aan de therapeuten wat ook goed aansloeg. 

Morgen gaan we hiermee verder, tussen de kinderen door! 

Ik heb vandaag een diep respect gekregen voor al deze moeders die vaak van ver komen reizen met hun kind om hier de therapie te kunnen volgen en alle mensen van dit project die deze gezinnen steunen. Ze zijn zo lief en respectvol naar ze. 

Dit project wordt volledig gesponsord zodat deze kinderen hier vaak gratis therapie kunnen krijgen. 

Nicole, wat doe je toch knap werk met de stichting en wat is het nodig!

Banchte Shekha en vissersdorpje met zonnepanelen dag 6 (16 okt)

Filmpje klik hier

Sandy: Veel fotos vandaag, maar kan geen keus maken en was weer zo indrukwekkend, en dit moet iedereen zien 🤔...

Na een lange goede nacht slapen, stapte ik voor het eerst fit uit bed. Ontbijtje en vlug door naar de therapie ruimte omdat Nicole en ik de ochtend groepstherapie moesten doen! 

Kirsten en Inge gaven dat uur de fysiotherapeuten les. Het eerste half uur ging prima, omdat een moeder de leiding nam, toen mochten wij!!

We hebben de kinderen "in de maneschijn" geleerd, met gebaren en al. Ook "deze vuist op deze vuist" werd goed ontvangen😂. 

Op de Facebook pagina van Indebresvoorbangladesh staat een mooi filmpje.

Nog wat andere oefeningetjes en de therapieën begonnen weer. Ik ben dus maar met een hoop speelgoed, diertjes op de grond gaan zitten. In mum van tijd was ik omsingeld met moeders met kinderen.

Dit weer tot de lunch gedaan, wat vermoeiend, maar geeft wel erg veel voldoening! 

Er waren veel dezelfde kindjes als gisteren, maar ook nieuwe. Mooi om te zien dat de moeders, die het hier niet makkelijk hebben met een gehandicapt kind, steun hebben aan elkaar. 

De sociale factor is enorm belangrijk, dat voel je. 

Lunch en diner bestaat hier uit droge rijst met dal, een soort linzensoep, ben er een beetje klaar mee. 

We hebben ons tassen vol met diarree spul maar onze darmen zitten verstopt van de rijst 😳.

De oude fotocamera van pap en mam heeft Kanta gehad en krijgt hier een tweede leven, ze is zo blij mee en heeft het meteen de hele middag gebruikt!

Daarna gingen we naar een vissersdorpje met Shourove, waar Geert, vriend van Nicole die 5 jaar geleden mee was, zonnepanelen aan heeft laten leggen.

Deze panelen zorgen ervoor dat er stroom is voor een put met een pomp en dus water voor het hele dorp, zo essentieel!! Geen uren lopen per dag meer.

Onze bodyguard (de medewerker van BS die al heel de week met ons mee gaat) runt daar een schooltje, die daarbij ook door donateurs geholpen wordt en ondersteunt door Banchte Shekha (BS). 

Shourove vertelde dat BS ondersteunt door bv daar te zorgen voor rijst en dieren of middelen om iets te bouwen. Dit vanuit fondsen vanuit de overheid en Italiaanse giften ook.

Eenmaal aangekomen daar stond er een heel ontvangstcomite klaar van de kinderen van school en hun moeders. 

Een bloemen ceremonie volgde weer, en een officieel moment, want de zonnepanelen van Geert werden officieel geopend! 

Geert werd er via beeldbellen bijgehaald en heeft alles vanuit Frankrijk meegemaakt! 

Wat zijn ze intens dankbaar voor deze panelen. 

Wij hebben het lintje doorgeknipt en werden daarna als helden in het schooltje onthaald. 

Na het officiële momentje heeft Nicole een prachtige speech gehouden, dat ze goed hun best moeten doen op school om later een beroep te hebben en dat de meisjes extra sterk moeten zijn, powerladies! 

Wij laten als 4 vrouwen ook zien dat we zo'n reis maken, dat inspireert hen! 

Shourove vroeg of er kinderen waren met dromen en of ze ze wilde delen met ons. Sommigen wilden dat, de een juf de ander dokter. Shourove vroeg steeds aan de moeders daarna of ze hun kind daar ook in gingen steunen! 

En niet al vroeg laten gaan werken om geld te verdienen voor het gezin. Bij het meisje wat juf wilde worden sprak hij de moeder aan en vroeg haar of ze het goed had gehoord en of ze haar dus niet al uithuwelijken op jonge leeftijd. 

Goed dat hij daar aandacht voor heeft als Bengaal.

We mochten aan elk kind een schrift pen uitdelen waar wij nog een potlood van Reinders (Marjolein) bij hebben gestopt en AH DisneyPlaatjes. De kleuterklassen kregen ook nog een stuk zeep.

Na het officiële gedeelte kregen we een rondleiding door het dorpje... De beelden spreken voor zich. 

Dit zie je alleen op tv 😞. Ik kan er geen woorden voor vinden.

Het was stil onderweg in de auto op de terugweg. 

Wij waren onder de indruk. 

Wat is het oneerlijk verdeeld in de wereld🤦.

Ambassadeurs en bestuur zetten zich in voor sponsoring

Volgende maand gaan we naar Bangladesh en naast kennis willen we ook een grote donatie kunnen doen om het kinderrevalidatie centrum bij Banchte Shekha draaiende te kunnen houden.

Inge en Kirsten (ergotherapeuten gespecialiseerd in kinderen) gaan workshops geven aan de medewerkers van de centra die we gaan bezoeken. 

Sandy (SPH) gaat haar expertice als ambulant werker (complex) in de thuissituatie, in Bangladesh inzetten om de social workers daar te inspireren. 

Hieronder mijn filmpje om dontaties te werven. Samen met de Ambassadeurs van In de bres!