Pomphuiske deel 2

(Het Pomphuiske is het maandelijks dorpsblad van Helvoirt)

IN DE BRES VOOR BANGLADESH
Joyce en Els weer
terug in Helvoirt

Waar precies geweest?
Vlak voor de feestdagen keerden Joyce van Brunschot en Els Tamminga terug in Helvoirt. In ’t Pomphuiske van oktober las u al over het voorgenomen bezoek. Gedurende de twee weken dat ze op reis waren, bezochten Joyce en Els samen met Nicole van Brunschot de projecten die haar Stichting In de Bres voor Bangladesh ondersteunen. Vanuit het vliegveld van hoofdstad Dhaka vlogen ze meteen door naar Jessore, waar het project Banchte Shekha loopt. Voor Stichting In de bres is het een nieuw project, maar het bestaat al 30 jaar. Het wordt geleid door de Bengaalse Angela Gomez die in 2005 een Nobel PeacePrize won voor haar inzet voor vrouwenrechten. In de bres gaat hier met name therapie-, spel- en schoolmateriaal vergoeden.

De reis ging verder naar Sathkira waar het project Rishilpi al 40 jaar gerund wordt door een Italiaans echtpaar. Daar wordt een nieuw kleinschalig centrum voor fysiotherapie en speciaal onderwijs aan gehandicapte kinderen geopend. De stichting neemt alles ín dit nieuwe gebouw voor haar rekening. Niet alleen de inrichting (tl-lampen, ventilator, bureau, stoelen, lesbanken enzovoorts, maar ook alle aanverwante zaken voor de therapie en school (zoals rolstoelen, looprekken, therapiematerialen, spelmaterialen, lesmateriaal, loopbrug, matten, posters, lesboeken etc.).

Doel van de reis?
Joyce, Els en Nicole vertrokken voor de Stichting met een goed gevulde zak geld. De reis betaalden ze natuurlijk zelf, zodat zij het hele bedrag ter plaatse konden afleveren. Joyce wijst er nadrukkelijk op: “Elke cent van In de bres gaat regelrecht naar de projecten!”
Els Tamminga, die drie jaar geleden de projecten in Bangladesh ook al bezocht, kan dit bevestigen: “Bij mijn vorige bezoek namen bijvoorbeeld een bijdrage mee voor een dovenklasje. En nu zagen we dat er zo’n 50 dove kinderen beter opgevangen en begeleid kunnen worden, dankzij de lesmaterialen (computer, boeken en wandposters) die met de Nederlandse bijdrage werden aangeschaft.”
In het arme Bengaals vissersdorpje wordt door Banchte Shekha een nieuw schooltje gerealiseerd. Met de donaties die Joyce en Els zelf hebben verkregen, wordt er nu o.a. ook een speeltuin bij de school gemaakt! En dat is nog niet alles: “Om de 50 kinderen van het dorp de kans te geven naar school te gaan, ondersteunt Banchte Shekha de gezinnen met één zak rijst per week per gezin. En ze krijgen een koe of een geit mits de kinderen naar school gaan. ”Dit om te voorkomen dat ze hun kinderen laten werken. “Op school leren de kinderen lezen en schrijven, maar ook een beetje Engels. En dat is al heel wat in een land waar heel veel mensen analfabeet zijn!”

Indrukken?
Voor Joyce, die voor het eerst in Bangladesh kwam, was het een indrukwekkende ervaring. Ze snapt nu nóg beter waarom haar zus Nicole ooit Stichting In de bres opzette. “De mensen zijn zó arm; ze hebben echt niets! In een dorpje dat we bezochten, hadden ze één lappen popje voor tientallen kinderen.”
Els denkt aan het bezoek aan een zeventienjarig Bengaals meisje dat ze drie jaar geleden ook ontmoette: “Het spastische meisje was toen door haar ouders op straat gezet. Ze ging naar een zusterhuis en wij hebben haar een soort rollator gegeven. Nu, drie jaar later, hebben wij haar voor het eerst weer eens meegenomen buiten de poort van het zusterhuis. Het kind, dat veel groter geworden is, liep trouwens nog altijd met dezelfde rollator!”
“Het was heel mooi om haar weer eens mee naar buiten te nemen, opnieuw aan te kleden en zo, maar des te treuriger om haar weer achter te moeten laten.”
De natuur van Bangladesh mag dan mooi en indrukwekkend zijn, maar de mensen lieten nog meer een onuitwisbare indruk achter bij Els en Joyce. Ondanks de armoede zijn de mensen vriendelijk en opgewekt. Ze hebben geen haast, want morgen is er weer een dag. “Geen stress in Bangladesh!” werd hun lijfspreuk.

En nu?
En nu zijn ze weer in Nederland, waar alles gewoon in volle vaart doorgaat.
Maar voor Els en Joyce is er heel wat veranderd. Zij zijn meer dan ooit gemotiveerd om Nicole van Brunschot te ondersteunen in haar werk voor Stichting In de bres voor Bangladesh. Er is geen plaats voor cynisme: “Dit werk helpt écht!! Realiseer je dat je daar voor een euro heel veel kunt doen. Alle hulpmiddelen en materialen worden ter plaatse besteld, dat is dus dubbel voordeel voor de Bengalezen!”
Mede namens Nicole danken zij alle mensen die al eens een bijdrage leverden voor dit goede doel, bijvoorbeeld via de Helvoirtse boekenmarkt, de Leijetocht, het kopen van een kerstmarkt-engeltje, de sponsorloop van de Dokter Landmanschool, de nachtmis collecte van de open kerk of via een individele sponsoring.