Vaak loopt een dag anders dan gedacht. Gelukkig wennen Joyce en ik hier
ook aan.
Vanochtend dachten we nog dat we om vier uur in de middag naar father
Luigi zouden vertrekken. Echter hoorden we om half drie dat het niet
vandaag was, maar morgen. Helemaal goed, een dagje langer hier en
dadelijk een dagje korter voordat we vertrekken.
Maar laten we bij het begin, het vroege begin van dag beginnen. Mijn “werkdag” begon om half acht, dus om 7 uur de wekker. De avond ervoor met Enzo afgesproken dat ik de gehandicapten kinderen met het busje in het dorp mee op zou gaan halen. Het leek me leuk eens vroeg mee op pad te gaan en te zien waar vanuit Satkira de kinderen kwamen. De kinderen komen naar het project Rishilpi om met de fysiotherapeuten te werken aan hun therapie en aansluitend speciaal onderwijs te volgen. Met chauffeur Barry van de carry en een van de medewerkers gingen we op pad. Geen van beiden sprak engels maar met m`n ondertussen aardige bengaalse woordenschat en handen en voeten kwamen we een heel eind. Van de manager van het healthcentre had Barry de opdracht gekregen mij ook tijdens de rit benoemingswaardigheden van het dorp aan te wijzen. Dus twee vliegen in 1 klap. Bijna een uur waren we onderweg voordat de eerste moeder met kind langs de weg stond. Zo haalde we een aantal kinderen op reden weer terug. Zo maakten we 3 ritten van dik een uur, telkens een andere richting van Satkira in. Een hele rit voor de moeders en kind, maar erg goed dat er zo dagelijks met de kinderen op het project gewerkt wordt. Onderweg was het mooi te zien dat de Bengalen aan hun dag beginnen. Steeds drukker op de weg en langs de kant. Mensen leven hier natuurlijk veel op straat. Overstekende bengalen met hun tandenborstel zag ik veel! Vele platte karren passeerden met stapels hoge stenen, poepstokken, stro en andere gewassen. Drie jaar geleden en ook nu weer, kwam ik een verbod bord tegen met verboden te toeteren en nu zag ik er 1 met: pas op voor overstekende vrouwen met waterkannen op hun hoofd. Grappig. Maar goed, hopelijk wordt er op het laatste bord wel acht geslagen want het eerste wordt complete genegeerd...
Nicole en Joyce waren ondertussen na een koude douche, ook dat went, aan hun dag begonnen. Een van de fysiotherapeuten wacht elke dag met smacht op Nicole om samen haar plannen voor nieuwe therapieen te kunnen bespreken. Eindelijk iemand met kennis, zoals zei zegt!
Filmpje over Lottha.
Wij verblijven in het hostel boven de bakkerij en worden hierdoor `s ochtends wakker met de heerlijke geuren van vers gebakken brood. Doe `s ochtends je bestelling en je kunt dit in de middag in de bakkerij vers op halen! Heerlijk. Vandaag maar eens een bestelling gedaan, zodat we vanavond een broodje kunnen eten!
Op de werkplaatsen op het terrein hebben we op het naaiatelier een opdracht neergelegd voor het namaken van stoffen vlaggenlijnen. We hadden er 1 bij als voorbeeld. Ze gingen er meteen mee aan de slag. Wie weet kunnen ze dit later weer gaan verkopen. In de houtwerkplaats maken ze erg mooie materialen en wordt er op dit moment hard gewerkt aan een bestelling voor handgeschilderde kastjes. Deze door ons erg mooi bevonden dus we gaan passen en meten wat er in onze backpacks past!
Om vier uur besloten we om met de platte kar naar Satkira te gaan voor een toeristisch momentje. Sarah en Bo, nederlandse stagiares, gingen met ons mee, dus met z`n vijven!! op de kar. Vijf Hollanders op je kar en een half uur trappen voor 70 taka. Dit is slechts 70 eurocent, dus wij maakten er 100 taka van...
We blijven een bezienswaardigheid maar wederom…ook dit went!
Morgen staan echt de Sunderbarns met father Luigi op het programma, dus in de middag vertrekken we voor twee nachtjes. We nemen erg leuke kadootjes voor de 15 meiden daar mee. Van diverse gesponsorde spullen hebben we leuke gevulden toilettassen kunnen maken. Tasje gevuld met o.a. een tandenborstel, tandpasta, zeepjes, armbandje, beesies. Jullie horen snel hoe ons bezoek daar is geweest!
Filmpje over kinderen die oefenen voor de parade
Collega's van Nicole: echt waar Nicole maakte ook de rit op de platte kar!
Maar laten we bij het begin, het vroege begin van dag beginnen. Mijn “werkdag” begon om half acht, dus om 7 uur de wekker. De avond ervoor met Enzo afgesproken dat ik de gehandicapten kinderen met het busje in het dorp mee op zou gaan halen. Het leek me leuk eens vroeg mee op pad te gaan en te zien waar vanuit Satkira de kinderen kwamen. De kinderen komen naar het project Rishilpi om met de fysiotherapeuten te werken aan hun therapie en aansluitend speciaal onderwijs te volgen. Met chauffeur Barry van de carry en een van de medewerkers gingen we op pad. Geen van beiden sprak engels maar met m`n ondertussen aardige bengaalse woordenschat en handen en voeten kwamen we een heel eind. Van de manager van het healthcentre had Barry de opdracht gekregen mij ook tijdens de rit benoemingswaardigheden van het dorp aan te wijzen. Dus twee vliegen in 1 klap. Bijna een uur waren we onderweg voordat de eerste moeder met kind langs de weg stond. Zo haalde we een aantal kinderen op reden weer terug. Zo maakten we 3 ritten van dik een uur, telkens een andere richting van Satkira in. Een hele rit voor de moeders en kind, maar erg goed dat er zo dagelijks met de kinderen op het project gewerkt wordt. Onderweg was het mooi te zien dat de Bengalen aan hun dag beginnen. Steeds drukker op de weg en langs de kant. Mensen leven hier natuurlijk veel op straat. Overstekende bengalen met hun tandenborstel zag ik veel! Vele platte karren passeerden met stapels hoge stenen, poepstokken, stro en andere gewassen. Drie jaar geleden en ook nu weer, kwam ik een verbod bord tegen met verboden te toeteren en nu zag ik er 1 met: pas op voor overstekende vrouwen met waterkannen op hun hoofd. Grappig. Maar goed, hopelijk wordt er op het laatste bord wel acht geslagen want het eerste wordt complete genegeerd...
Nicole en Joyce waren ondertussen na een koude douche, ook dat went, aan hun dag begonnen. Een van de fysiotherapeuten wacht elke dag met smacht op Nicole om samen haar plannen voor nieuwe therapieen te kunnen bespreken. Eindelijk iemand met kennis, zoals zei zegt!
Filmpje over Lottha.
Wij verblijven in het hostel boven de bakkerij en worden hierdoor `s ochtends wakker met de heerlijke geuren van vers gebakken brood. Doe `s ochtends je bestelling en je kunt dit in de middag in de bakkerij vers op halen! Heerlijk. Vandaag maar eens een bestelling gedaan, zodat we vanavond een broodje kunnen eten!
Op de werkplaatsen op het terrein hebben we op het naaiatelier een opdracht neergelegd voor het namaken van stoffen vlaggenlijnen. We hadden er 1 bij als voorbeeld. Ze gingen er meteen mee aan de slag. Wie weet kunnen ze dit later weer gaan verkopen. In de houtwerkplaats maken ze erg mooie materialen en wordt er op dit moment hard gewerkt aan een bestelling voor handgeschilderde kastjes. Deze door ons erg mooi bevonden dus we gaan passen en meten wat er in onze backpacks past!
Om vier uur besloten we om met de platte kar naar Satkira te gaan voor een toeristisch momentje. Sarah en Bo, nederlandse stagiares, gingen met ons mee, dus met z`n vijven!! op de kar. Vijf Hollanders op je kar en een half uur trappen voor 70 taka. Dit is slechts 70 eurocent, dus wij maakten er 100 taka van...
We blijven een bezienswaardigheid maar wederom…ook dit went!
Morgen staan echt de Sunderbarns met father Luigi op het programma, dus in de middag vertrekken we voor twee nachtjes. We nemen erg leuke kadootjes voor de 15 meiden daar mee. Van diverse gesponsorde spullen hebben we leuke gevulden toilettassen kunnen maken. Tasje gevuld met o.a. een tandenborstel, tandpasta, zeepjes, armbandje, beesies. Jullie horen snel hoe ons bezoek daar is geweest!
Filmpje over kinderen die oefenen voor de parade
Collega's van Nicole: echt waar Nicole maakte ook de rit op de platte kar!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten