Maandag 19 maart 2018
Gisteravond nog lang op het dek van de boot gezeten het
was daar heerlijk koel en rustig.
En telkens weer iets te zien als we gingen aanmeren. De
meest zware zakken werden de boot op gedragen. Ook nog met Shourove en zijn
vrienden een duur biertje gedronken.
De bedjes in de hut waren hard en ik kon moeilijk ik
slaap komen door de geluiden en het schudden. Maar toen ik eenmaal sliep heb ik
uitgeslapen tot 9.00 uur en Hanneke ook.
Vandaag heerlijk op het dek van de boot. Met Shourove
bijgekletst en nog geen tijd gehad om een boekje te lezen. Telkens gebeurd er
iets. Of er is iets te zien op de rivier of we gaan aan wal en hele zware balen
met ??? linzen of jute??? worden op en van de boot gehaald, door pezige oudere
mannetjes. Wat een werkers!
Toen de boot ging aanmeren en wij van het eerste dek naar
beneden moesten ging Shourove op armkracht naar beneden. Op zijn protheses kan
hij amper staan. Daarna ging hij vanuit de bootsteiger (hoger) op een platte
kar (zie foto en filmpje) zitten. Wij met zijn drieën op een andere platte kar.
Wat bleek.......
....ZE ZIJN ELEKTRONISCH GEWORDEN!!!!
Het werd een klein avontuur zo zittend met onze backpack zo op die platte kar.
Aangekomen bij een kleine boot moest Shourove met de
rolstoel er op getild worden. Hier kan echt alles. Wij hadden een privé bootje,
omdat de grote pont kapot was gingen er heel veel kleine tjokvolle bootjes op
en neer.
Daarna een lange rit over een stoffige hobbelige weg naar
Satkhira, Geert hoest er nu nog van.
Onderweg zagen we een hele oude rode moskee in Bagerhat
met 77 moskeekoepels.
De aankomst hier op Rishilpi was geweldig. Het was al
donker in iedereen die hier werkt was al lang naar huis. Maar het warme welkom
van Laura en Enzo en de gehandicapte kinderen gaf Hanneke de tranen in de ogen.
We gingen zonder fototoestel of telefoon dus later een foto van Nigor en mij.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten