Vrijdag 23 maart 2018
Vrijdag, een vrije dag in Bangladesh. Onze zondag, zeg
maar. Maar dan van 50 jaar geleden. De New Market waar wij wel even zouden gaan
shoppen, bleek gesloten. Wat overigens voor onze Italiaans Bengaalse vrienden
ook een verrassing was. Niet alle winkeltjes waren gesloten, een heel straatje
"winkel van sinkels" was open en die hebben we gelijk leeg gekocht.
Ik schat dat we ongeveer een maandopbrengst aan koopwaar mee naar huis namen.
En dan te bedenken dat we twee Bengaalse vrouwen bij ons hadden die iedere
geboden prijs met grote verontwaardiging in ontvangst namen en voor ons een
betere prijs onderhandelden. Cadeautjes voor thuis en voor onze gastvrouw,
iedereen blij.
Na de lunch moest ik nog een keer op een neer naar het
dorp om voor Nicole en mij te pinnen, terwijl Geert met de gehandicapte kindjes
ging spelen en Nicole haar donorbeleid ging bespreken met Monica, om daarna
zelfgemaakt speelgoed voor Banchte Shekha te kopen van ergotherapeute Emily.
Einde middag kwamen Marike Wegter, de PUMmer die Shourove
van advies voorziet en Shourove zelf. Shourove was al lang niet op Rishilpi
geweest, waardoor het een bijzonder weerzien was. Shourove wilde alles en
iedereen zien, Marike kreeg gelijk een rondleiding. We bezochten de werkplaats
waar iedereen op z`n vrije dag druk bezig was met mijn order tassen en bekeken
op het veld buiten hoe je prima vanuit je rolstoel kunt cricketen.
's Avonds
aten we met veel, maar dronken pas ons inmiddels traditionele cognacje nadat
iedereen weg was. Enzo works in mysterious ways... Het was weer gezellig.
Hanneke
Geen opmerkingen:
Een reactie posten