Mijn
eerste malaria pil ingenomen, dat markeerde de vertrekdag (18-11) naar
Bangladesh. Eerst maar eens flink gaan reizen. De bus gepakt naar
Schiphol, KLM naar Frankfurt. Daar even iets gegeten en natuurlijk net
wat te laat ingecheckt voor de vlucht naar Doha, Qatar. Dat betekende
niet naast elkaar zitten. Maar na wat onderhandelingen met
medepassagiers toch nog in 1 rijtje kunnen zitten.
In het donker geland
in Qatar, jammer dat we die grote zandbak niet konden zien. Helemaal
met de bus om de start/landingsbaan gereden, om vervolgens door de
douane (incl. een toiletstop) weer de bus in te stappen om weer
helemaal om de start/landingsbaan naar de zelfde plek te gaan en daar
het vliegtuig te nemen naar Dhaka. Mensen worden kleiner, krijgen een
donkere huidskleur en het wordt wat hectischer.
Naar Dhaka was de
vlucht wat onrustiger met huilende kinderen, maar met behulp van de
on-board-entertainment met hoofdtelefoon kon ik me goed afsluiten.
Tijdens het dalen over Bangladesh zag ik al het typische Bengaalse
landschap voorbij trekken. Plat met veel rivieren. De landing was zijdezacht. Rugzakken van de band gehaald en naar de taxi's gelopen. En dan
is het moment aangekomen om de eerste doldwaze rit door een vol Dhaka
te nemen. Veel toeteren en niks geven om de belijningen op straat. Ik
raak er snel aan gewend. Geen plaats voor ons bij The Dutch Club, wel
reden genoeg om daar even te zitten omdat Nicole wat mensen kent daar.
De manager was zo aardig om een hotel in de buurt voor ons, met
korting, te boeken. Opgehaald door hun eigen taxi-busje en onthaald met
vriendelijke woorden en een glas koude limonade. Toch nog even een
uiltje geknapt en daarna even de wijk ingegaan voor de eerste
shop-ervaring. Ik alvast wat foto's geschoten. Ik val wel een beetje op
met mijn grote camera, maar ook dat went. Vanavond even wat gegeten en
nu komt de man met de hamer bij ieder van ons voorbij. Dus wordt het nu
slapen gaan, in een gekoelde hotelkamer (nu nog even genieten va deze
luxe) en morgen hopelijk uitgeslapen wakker worden!
Geert
Geert
Geen opmerkingen:
Een reactie posten