AMBASSADEURS

Els Tamminga, Secretaris
Els ging in 2007 en 2010 mee naar Bangladesh om Rishilpi en het laatste jaar ook het project Banchte Shekha te bezoeken. Zij heeft met eigen ogen gezien waar de stichting zich voor inzet. Els weet haar enthousiasme over de projecten goed te verwoorden en heeft al heel wat sponsorgeld opgehaald. Ook heeft zij zich voor en na de reizen ingezet om de plaatselijke media te voorzien van informatie. Dit doet ze op een professionele manier. Sinds 2018 is Els ook secretaris voor In de bres voor Bangladesh.


Geert Balvers, Penningmeester
In 2007 en 2018 ging fotograaf Geert voor de stichting naar Bangladesh. De reis was in zijn ogen te kort, hij had nog meer van het land en de projecten willen zien. Na zijn bezoek in 2007 maakte hij een prachtig fotopublicatie over Bangladesh <http://www.blurb.com/bookstore/detail/207350> wat wereldwijd via internet verkocht wordt en waarvan de opbrengst naar In de bres gaat. Geert heeft zijn echtgenote Maartje Boer met zoveel passie verteld over het land en de stichting dat zij belangeloos aan deze website heeft meegewerkt. Waarschijnlijk gaan Geert en Maartje nog wel een keer naar Bangladesh. Zoals mijn grote vriend Geert zegt: "de mensen daar zijn prachtig!" Sinds 2018 is Geert penningmeester van In de bres voor Bangladesh.

Sandy van der Linden
Zij was de aanjager van de reis naar Bangladesh in 2023! We zouden in 2021 gaan maar toen was er nog spraken van een coronacrisis in de wereld. Als geen ander heeft ze voor deze reis sponsorgeld en materialen opgehaald. En de mooiste reisverslagen geschreven, puur eerlijk grappig en geweldig om terug te lezen. Als of je er zelf bij was. Sandy blijft zich inzetten om de financiën (donaties en uitgave) van Banchte Shekha mee te controleren.
 
Inge Klaver
In 2023 ging ze samen mee naar Bangladesh om samen met Kirsten les te geven over Sensorische Informatieverwerking aan de therapeuten daar. Ook hebben ze dagelijks gewerkt daar en heel wat adviezen gegeven. Er is nooit eerder zoveel therapie en spelmateriaal mee naar bangladesh genomen als in 2023. het was wel 300kilo! Hier zaten ook 3 balansplanken (Wobbels) bij, die met veel enthousiasm ontvangen werden daar. 
 
Kirsten de Zwart
Gaf in 2023 samen met Inge een kundige scholing met zoveel praktische voorbeelden dat iedereen er meteen mee aan de slag kon. En ze sponsorde vanuit haar bedrijf SIEM de tickets voor haar en Inge, wat een grote donatie! Op afstand gaan Inge en Kirsten adviezen geven en een seminar organiseren over fijne motoriek. Fijn!  

Marcel Deliën 
Zet zich sinds de oprichting 2001 in als maandelijks donateur (de langst donerende sponsor van de Stichting). Altijd geïnteresseerd in de Stichting. Het laatste half jaar heeft hij vaak contact met Nicole, de voorzitter, om indebres beter op de kaart te zetten. Vele ideeën komen langs, maar we beginnen met kleine stapjes. Daarnaast is Marcel gevraagd mee te gaan naar Bangladesh...

Jan van Brunschot
Als er iemand zich altijd inzet voor Bangladesh dan is het Jan. Vooral na zijn bezoek in 2005 lukt het hem om veel sponsorgeld op te halen, maar ook de mensen om zich heen maakt hij enthousiast om zich in te zetten voor In de bres. Onlangs werden er vanuit zijn glas-in-lood cursusgroep engeltjes verkocht voor het goede doel. En zoals Jan ook altijd zegt: "Er blijft echt niets aan de strijkstok hangen! Elke euro komt rechtstreeks ten goede aan de gehandicapte kinderen in Bangladesh!"

Nolly van Brunschot- Leermakers
Zonder twijfel zou Nolly JA zeggen op de vraag of zij de volgende keer weer mee wil gaan naar Bangladesh. Samen met vriendin Toos wil ze graag de gehandicapte kinderen weer terugzien. Na hun bezoek in 2005 werden Jan en Nolly de "pleegouders" van Shamol, een volwassen man die rolstoelgebonden is. Tot zijn dood in 2009 bleven zij contact houden via de post. Nog heeft Nolly, net als voorheen, contact met Prova, de vrouw van Shamol. Sinds kort heeft Prova een computer en kan ze haar ook mailen. Nolly leest ook altijd alle interviews met mij door voordat ze gepubliceerd worden. Zij draagt sponsorsuggesties aan en onderhoudt contact met de sponsoren. 


Toos Simons- Klerks
Toos zou vandaag op een vliegtuig willen springen om "haar" gehandicapte kinderen op Rishilpi te knuffelen. Na elke reis vraagt ze, hoe is het met die en hoe is het met die? Waarbij Nicole moet denken welk kindje het ook alweer was... Toos had in 2005 de zwaarste koffer van allemaal. Alles daarin was voor de kinderen daar. Toos is gewend om in de tomaten-kassen te werken en dit was in Bangladesh goed te merken. Het was al aardig warm in de lente en Toos had nog energie voor 10. Toos zet zich 100% in voor de Stichting.


Monique van Brunschot
Ook zij ging in 2005 mee naar Bangladesh en wilde zien hoe het schooltje voor de gehandicapte kinderen op Rishilpi draaide. Monique zegt zelf altijd "als ik een 2e keer zou gaan, dan kan ik er zoveel meer betekenen, zeker voor het speciaal onderwijs daar".  Dan zou ik bijvoorbeeld ander les en spelmateriaal meenemen, wat meer past bij het leerniveau en de cultuur. Mijn oudste zus Monique staat in Kaatsheuvel voor de klas. Al verschillende keren hebben we samen op haar basisschool Den Bussel iets meer verteld over Bangladesh tijdens een "wereldweek". Samen met de school vinden we het erg belangrijk dat kinderen weten dat het leven in een ontwikkelingsland heel anders is dan in Nederland. Niet dat de mensen daar zielig of ongelukkig zijn. Nee, zeker niet. Kinderen spelen daar ook en hebben veel plezier, alleen is er vaak weinig tot geen speelgoed. Alleen al dat laatste maakt vaak veel indruk.

Joyce van Brunschot
Nooit gedacht dat Joyce zo volmondig JA zou zeggen op het verzoek of ze in 2010 samen met Els en Nicole mee naar Bangladesh wilde gaan. Aangezien het hele gezin er al geweest was, wilde ook zij weten waar haar jongere zus zich voor in blijft zetten. Gegrepen door het Bangla-Virus haalde ook zij heel wat sponsorgeld op voorafgaande aan haar vertrek. Verschillende gesprekken met de afdeling Verloskunde op Rishilpi volgden. En ze was trots dat ze een nieuwe "maternity-kit" kon organiseren, om op de juiste manier een bevalling te begeleiden. Nog steeds regelt zij nieuwe materialen die opgestuurd worden naar Rishilpi.



Mia Obdam
Vanaf 1999 is Mia al betrokken bij Rishilpi. Door haar is Nicole op dit project terechtgekomen. Mia heeft in de tijd dat zij in Dhaka woonde tassen verkocht die op Rishilpi gemaakt werden. Ook zij bezoekt regelmatig Bangladesh en zal dan altijd naar Rishilpi gaan. Ton en Mia, door Nicole ook wel "Bangla-ouders" genoemd, zetten zich beiden in voor sponsoring van de stichting. Mia bezocht Banchte Sheka als eerste en stelde voor om In de bres ook voor dit project in te zetten. Mia kent de Bengaalse cultuur, de projecten en de mensen die daar werken.
Zij is dan ook het adviesorgaan bij moeilijke beslissingen die we vanuit de stichting maken.


Hanneke Blanksma

Andrew Thijssen
Ongelooflijk knap hoe hij voorafgaande aan zijn reis naar een onbekend land een fysiotherapie-scholing kon schrijven. Tijdens de reis in 2005 had hij de belangrijkste taak; hij kreeg veel vragen over zijn kennisgebied fysiotherapie. Hij liet na een behandeling een patient met een verlamde voet weer lopen! (de truc was het opbinden van de voet en een looprek). De scholing werd er enigszins bijgesteld, maar was erg leerzaam voor de therapeuten en de assistenten. Ook Andrew blijft zich inzetten voor sponsoring.

Matthies Mulder
Matthies, echtgenoot van Nicole, ging in 2007 mee om te zien waarom zij haar hart aan Bangladesh had verloren. Matthies heeft al vele verschillende landen gezien, maar vond dit zijn mooiste reis. Zij trouwden daar "opnieuw", op zijn Bengaals, omdat de Bengaalse vrienden de bruiloft hadden gemist. Vóór zijn reis steunde Matthies Nicole in alles wat met de Stichting te maken had, maar na de reis werd dat doel nog duidelijker.


Nicole Mulder- van Brunschot, voorzitter
Oprichter van de stichting en voorzitter. In 2001, 2003, 2005, 2007, 2011, 2018 en 2023 is zij in Bangladesh geweest.