(Het Pomphuiske is het maandelijks dorpsblad van Helvoirt)
Van 7 tot 21 december vertrekken Els Tamminga, Joyce en Nicole van Brunschot naar Bangladesh. Om u vooraf en na de reis op de hoogte te houden zullen we publiceren in het Pomphuiske.
Het eerste interview is met Joyce van Brunschot (36) ze woont al jaren samen met Mark van Hooft in Helvoirt. Samen hebben zij drie kinderen: Dirk, Fien en Wout. Joyce werkt op de afdeling verloskunde van het JBZ in ’s-Hertogenbosch als verpleegkundige. Ook is zij actief bij harmonie Kunst Adelt, de Spoorbend, op school en ze tennist in Biezenmortel.
Wil je eens kort uitleggen waar de stichting “In de bres voor Bangladesh” voor staat?
De stichting “in de bres voor Bangladesh” is opgericht door mijn zus Nicole in 2001. Zij liep toen stage voor haar opleiding voor ergotherapeute op het project Rishilpi. Rishilpi is een kinderrevalidatiecentrum waar kinderen met een fysieke of verstandelijke beperking de hulp krijgen die ze nodig hebben, want juist in een land als Bangladesh komen deze kinderen op de allerlaatste plaats. Door het geld wat de stichting binnenhaalt, kan er veel gebeuren op het project. Ik noem het aanschaffen van therapiematerialen, een dagelijkse warme maaltijd voor alle kinderen, looprekjes, rolstoelen, speelmateriaal, schoolspulletjes. Deze materialen worden niet vanuit Nederland naar Bangladesh verscheept, maar worden aangeschaft in het land zelf. Goed voor de plaatselijke economie. Het mooie van de stichting is, dat er niets van het geld aan de strijkstok blijft hangen.
Joyce, hoe reageerde je toen er gevraagd werd of je mee wilde naar Bangladesh?
Ja, nu ben ik aan de beurt! De afgelopen jaren zat ik zelf in de kleine kinderen en was het niet handig om 2 weken weg te gaan. Nu ze alle 3 naar school toe gaan, durf ik het wel aan. Het thuisfront is goed geregeld, dus ik kan met een gerust hart gaan. Al vind ik het wel erg spannend!
Welke voorbereidingen moeten jullie treffen voor deze verre reis?
Je hebt enkele vaccinaties nodig, om geen ziektes op te lopen. Er moet nog een visum aangevraagd worden, anders komen we het land niet binnen. En thuis moet alles goed geregeld zijn.
In augustus tijdens de Leyetocht hebben Jan van Bohemen en Jan van Brunschot een vrijwillige bijdrage gevraagd bij de gratis fietsenstalling. Er is een mooi bedrag opgehaald van 107 euro. En het mooie is dat de organisatie van de Leyetocht dit bedrag heeft verdubbeld. Als er mensen zijn die het project ook financieel willen ondersteunen, dan kunnen ze een bedrag overmaken op de rekening van ‘in de bres voor Bangladesh’ Rabobanknr. 1181.11.841. Wij gaan persoonlijk kijken waar het geld aan wordt besteed.
Heb je nog een eigen doel binnen het project in Bangladesh? Wil je iets specifieks zien of meemaken?
Ik heb de laatste jaren natuurlijk veel over het project gehoord. En ga het nu met eigen ogen zien. Iets op dat project heeft mijn zus aangegrepen, om deze stichting op te richten. En ik wil weten en voelen wat dat is. Zelf werk ik als verpleegkundige op de afdeling verloskunde. Op het project hebben ze ook een verloskunde afdeling en je snapt dat ik daar een kijkje wil gaan nemen. Hoe gaat een bevalling daar? Hebben ze voldoende geschoold personeel? Welke materialen gebruiken ze? Misschien kan ik wel een bijdrage leveren op dit specifieke gebied.
Welke verwachtingen heb je van het land Bangladesh en de mensen daar?
Ik ben nog nooit in een land als Bangladesh geweest, dus het zal zeker een onvergetelijke indruk op mij maken. Ik heb vernomen dat de bevolking erg vriendelijk is en dat je meteen je hart verliest aan alle kinderen op het project. Nou, mijn moederhart is groot genoeg, dus kom maar op!
Joyce, wat zal het aller moeilijkste en het aller leukste moment zal zijn?
Het moeilijkste is toch om mijn gezin achter te laten voor 2 weken.
Het leukste? Dat vertel ik jullie als ik terug ben van de reis!
Joyce bedankt voor dit interview. Tussentijds kunt u op de hoogte blijven van de ontwikkelingen via www.indebresvoorbangladesh.nl
Groet Nicole
