Hoi allemaal,
Zoals Geert telkens zegt drie dol dwaze dagen tot nu toe!
Dag 1: vroeg aankomen in Dhaka hebben zijn we bepakt met onze rugzakken in een bangla-taxi gestapt en dat was de start van veel dolle acties. De rij stijl is "bluf-style" door positie in te nemen en door op het laatste moment te gaan toeteren en dan het stuur om te gooien. De Dutch Club heeft voor ons een ander luxer hotel geregeld dicht bij. Hier zijn we eerst wat gaan slapen voordat we (op Gulsham Circle 2) zijn gaan winkelen en lekker eten bij Spagetti Jazz
Dag 2: de stad verkennen! Geert wilde graag het parlementsgebouw zien, dit is van een beroemde architect. Het is een van zijn topwerken, maar ziet er uit als een grote betonnen doos! We konden alleen onder begeleiding van een hoge militair foto's maken. Hij gaf ons een rondleiding, dicht bij het gebouw waar je anders niet mag komen. Tja, als je blank bent in dit land...
Vanuit daar zijn we nog even gaan winkelen bij Aarong, shop. Hier vonden we Bengaals instrumentjes voor de kinderen.
Toen weer een doldwaze rit met zijn vieren in een kleine babytaxi, met zijn vieren op de achterbank! En met een rikshaw in de Rikshaw-file door nauwe straatjes naar een oud fort en het roze paleis. Toen terug met de taxi naar het hotel.
Dag 3: vroeg opstaan, want misschien is het nog mogelijk om de ochtend vlucht naar Jessore te pakken. Helaas ging dit niet. Uiteindelijk hebben we die middag bij de Dutch Club doorgebracht, Matthies ziek op de bank en wij een boekje lezen. Om half 7 hadden we het vliegtuig naar Jessore met een Fokker 40. De rit duurde maar kort. Henry kwam ons ophalen met het Rishilpi-busje. De rit in het donker vond ik (Nicole) nog enger dan de rest. Gelukkig was het dak hoog als hij vergat dat er een gat in de weg zat.
Enzo ontving ons op Rishilpi, Laura is voor een "medical-check up" naar Italië. Alles is goed met haar. Enzo zag er goed uit, ondanks dat ook hij een zware operatie aan zijn hart heeft ondergaan.
We hebben nog wat gegeten, voordat we naar bed gingen. We slapen in het huis van Jack, dit is omgebouwd tot guesthouse. Wel fijn dat we niet in dezelfde kamers liggen als daar waar we de overval hebben mee gemaakt. Enzo heeft me nogmaals op het hart gedrukt dat ik hem altijd moet bellen als ik denk dat ik iets hoor, ook al is het midden in de nacht. Die nacht ben ik een beetje ziek geworden, diarree... maar gelukkig niet met overgeven zoals bij Matthies en Els.
Dag 4: heerlijk uitgeslapen, ontbeten, en toen gaan kijken hoe het met iedereen was.
Wat een onthaal, thuis komen, ik voel me net een BN-er hier. Iedereen die ik kende kwam gillend met de armen open op mij af.
En alsof er een doosje openging in mijn hoofd, wist ik weer alle namen. De kinderen zijn erg gegroeid! Ook waren ze erg verrast met het nieuws dat ik zwanger was. 5 maanden en nog geen buik? Hoe kon dat toch?. Maar ze moesten wel even allemaal laten weten dat ik dikker (in mijn gezicht en bij mijn benen) was geworden. Tja.. Heerlijk die eerlijkheid...
Matthies werd ook uitvoerig welkom geheten, amar dhulabay!
Geert en Els ook, van hen wilde ze meteen weten of ze getrouwd waren.
Ze wilde met ons telkens op de foto!
Verder heb ik ze een rondleiding gegeven over het terrein, nog steeds hebben we niet alles gezien, maar morgen is nog een dag.
Na het eten is Els ziek geworden, ze ligt nu nog lekker op bed. Geert is met Enzo en wat Italianen naar een schooltje in aanbouw kijken.
Wij, Matthies en ik, wilde het rustig aan doen en hebben ook gerust.
Tot morgen met een nieuw verslag van ???
Lieve groet Matthies en Nicole
Zoals Geert telkens zegt drie dol dwaze dagen tot nu toe!
Dag 1: vroeg aankomen in Dhaka hebben zijn we bepakt met onze rugzakken in een bangla-taxi gestapt en dat was de start van veel dolle acties. De rij stijl is "bluf-style" door positie in te nemen en door op het laatste moment te gaan toeteren en dan het stuur om te gooien. De Dutch Club heeft voor ons een ander luxer hotel geregeld dicht bij. Hier zijn we eerst wat gaan slapen voordat we (op Gulsham Circle 2) zijn gaan winkelen en lekker eten bij Spagetti Jazz
Dag 2: de stad verkennen! Geert wilde graag het parlementsgebouw zien, dit is van een beroemde architect. Het is een van zijn topwerken, maar ziet er uit als een grote betonnen doos! We konden alleen onder begeleiding van een hoge militair foto's maken. Hij gaf ons een rondleiding, dicht bij het gebouw waar je anders niet mag komen. Tja, als je blank bent in dit land...
Vanuit daar zijn we nog even gaan winkelen bij Aarong, shop. Hier vonden we Bengaals instrumentjes voor de kinderen.
Toen weer een doldwaze rit met zijn vieren in een kleine babytaxi, met zijn vieren op de achterbank! En met een rikshaw in de Rikshaw-file door nauwe straatjes naar een oud fort en het roze paleis. Toen terug met de taxi naar het hotel.
Dag 3: vroeg opstaan, want misschien is het nog mogelijk om de ochtend vlucht naar Jessore te pakken. Helaas ging dit niet. Uiteindelijk hebben we die middag bij de Dutch Club doorgebracht, Matthies ziek op de bank en wij een boekje lezen. Om half 7 hadden we het vliegtuig naar Jessore met een Fokker 40. De rit duurde maar kort. Henry kwam ons ophalen met het Rishilpi-busje. De rit in het donker vond ik (Nicole) nog enger dan de rest. Gelukkig was het dak hoog als hij vergat dat er een gat in de weg zat.
Enzo ontving ons op Rishilpi, Laura is voor een "medical-check up" naar Italië. Alles is goed met haar. Enzo zag er goed uit, ondanks dat ook hij een zware operatie aan zijn hart heeft ondergaan.
We hebben nog wat gegeten, voordat we naar bed gingen. We slapen in het huis van Jack, dit is omgebouwd tot guesthouse. Wel fijn dat we niet in dezelfde kamers liggen als daar waar we de overval hebben mee gemaakt. Enzo heeft me nogmaals op het hart gedrukt dat ik hem altijd moet bellen als ik denk dat ik iets hoor, ook al is het midden in de nacht. Die nacht ben ik een beetje ziek geworden, diarree... maar gelukkig niet met overgeven zoals bij Matthies en Els.
Dag 4: heerlijk uitgeslapen, ontbeten, en toen gaan kijken hoe het met iedereen was.
Wat een onthaal, thuis komen, ik voel me net een BN-er hier. Iedereen die ik kende kwam gillend met de armen open op mij af.
En alsof er een doosje openging in mijn hoofd, wist ik weer alle namen. De kinderen zijn erg gegroeid! Ook waren ze erg verrast met het nieuws dat ik zwanger was. 5 maanden en nog geen buik? Hoe kon dat toch?. Maar ze moesten wel even allemaal laten weten dat ik dikker (in mijn gezicht en bij mijn benen) was geworden. Tja.. Heerlijk die eerlijkheid...
Matthies werd ook uitvoerig welkom geheten, amar dhulabay!
Geert en Els ook, van hen wilde ze meteen weten of ze getrouwd waren.
Ze wilde met ons telkens op de foto!
Verder heb ik ze een rondleiding gegeven over het terrein, nog steeds hebben we niet alles gezien, maar morgen is nog een dag.
Na het eten is Els ziek geworden, ze ligt nu nog lekker op bed. Geert is met Enzo en wat Italianen naar een schooltje in aanbouw kijken.
Wij, Matthies en ik, wilde het rustig aan doen en hebben ook gerust.
Tot morgen met een nieuw verslag van ???
Lieve groet Matthies en Nicole
Ps. op de nieuwspagina vertel ik iets meer over
de cycloon.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten