Dag 5 t/m 7: Rishilpi

Vanmorgen ons eerlijk gezegd wel een beetje verslapen. Oké, dan zijn we wel elke dag de laatste aan het ontbijt maar vandaag zaten we er echt pas om 10.00 uur.....

Lekker uitgeslapen na een avondje Catannen in ons Guesthouse. We kenden het spel nog niet maar door de juiste uitleg van Matthies zit het er nu goed in én kan Matthies niet wachten tot hij vanavond één van ons kan verslaan! Tja, we moeten ons toch zien te vermaken`s avonds, want een avondje flink op stap zit er hier niet in!! Maar na onze drukke dagdelen overdag, vind geen van ons dat een groot probleem..oké, één koel pilsje zou toch wel eens lekker zijn in deze warmte!

Het is hier heel druk op Rhishilpi. Enzo en zijn grote Rishilpi familie, totaal een groep van 18 man/vrouw. Italianen, Engelse en wij de Hollanders. Gezellige club tijdens Lunch en Diner. Elk met een eigen missie, leuk om de verhalen te horen.

Vrijdag het stadje Shatkira bezocht. Op de platte fietskar er naar toe. Voor 40 Tahka (0.40 eurocent) fietsen ze je zo drie kwartier rond.(Moet je eens proberen, vier grote Nederlanders achterop je fiets, in een hete zomer!?)

Daar waren we natuurlijk één en al bekijks, ook deze inwoners hadden de dag van hun leven! Mooie foto`s kunnen maken en wat leuks kunnen kopen. Ongelofelijk als je ziet hoe de mensen hier leven. Heel de middag achtervolgd door een oude Bengaal met kar die ons maar al te graag terug bracht. Konden we niet weigeren. Hij vroeg maar 40 Tahka, we gaven hem 100...én Nicole plakte wat reflector stickers op z`n kar...Want geen van deze voertuigen, karren en rikshaws zijn verlicht: doodeng, vinden wij!

Vandaag (zaterdag) een dagje op Rishilpi zelf doorgebracht. Drukke dag we moesten van alles regelen. Morgen willen we naar de Sunderbarns, naar Father Luigi. Ondanks de cycloon is het daar goed om naar toe te gaan. Chittagong wordt afgeraden. We zullen bij Luigi een nachtje verblijven, ben benieuwd. (dit wordt primitief: kan ik eindelijk m`n klamboe gebruiken!)

Nicole heeft vandaag veel kunnen (werken!) regelen hier op het project. Ook werden we uitgenodigd voor een bijeenkomst waarbij er negen nieuwe rolstoelen werden gedoneerd door één van de Italiaanse gasten hier.
Ik had niet verwacht dat het hier zo`n grote organisatie zou zijn. Er wordt hier veel goed werk verricht waardoor heel veel Bengalen werken hebben en de juiste dingen leren voor in de grote wereld buiten deze poorten. Voor de kinderen is het helemaal mooi en ontroerend om te zien hoe daar mee gewerkt word.
We zijn ook overal welkom, elke werkplaats en klas mogen we binnen en de mensen zijn net zo geïnteresseerd naar ons, als wij naar hen....
Her en der nog wat presents uitgedeeld (van Nolly en Toos: hier nog steeds bekend!) en heel wat blije gezichten gezien. Ik heb al één favorietje: Moby. Een heel lief meisje, kan door haar handicap nog niet echt lopen maar er zit vooruitgang in!

Van mijn tante had ik twee houten puzzeltjes mee gekregen.
Deze liggen nu als model in de hout-werkplaats en er word al druk aan gewerkt om ze na te maken en daarna in de winkel te kunnen verkopen.

Nou, dit was het voor vandaag! We gaan straks nog wat eten en onze kleine rugzak inpakken om morgen wat meer naar het zuiden te gaan.

Groeten, Els