Een mooie indrukwekkende reis.
Al
weer bijna een week thuis na een mooie indrukwekkende reis. Letterlijk en
figuurlijk een wereld van verschil. Verschillen zoals het feit dat daar de maan
“op z`n kop” hangt, het er in de winter nog steeds dertig graden is, de mensen
daar veel op straat leven, de vriendelijkheid van de gehele bevolking en dat op
z`n Bengaals alles op z`n tijd goed komt. Geen stress in Bangladesh. Ons motto
van afgelopen twee weken…..
Onder
dat motto volbrachten wij onze “missie”.
Met
z`n vieren gingen we op pad. Op reis om vanuit Nicole haar stichting “In de
bres voor Bangladesh”, ter plaatsen te gaan bekijken hoe het er in Bangladesh
op het project Rhishilpi voor stond. Na
een lange reis van drieëntwintig uur vanuit Nederland, voordat we het project
bereikten maakten we zelf drie dolle dwaze dagen mee in de hoofdstad Dhaka. De
bevolking leren kennen door een dwaze riksja rit door oud Dhaka. Ik keek m`n
ogen uit. Warmte, kleuren en geuren.
Toen
via een binnenlandse vlucht op naar Satkhira. In dit plaatsje ligt Rishilpi, het
project waar Nicole zich vanuit Nederland voor inzet. Toen
ik jullie, voordat we op reis gingen een mail stuurde met onze plannen, had ik
nooit durven hopen zoveel respons van jullie te krijgen. Door middel van vele reacties
én giften.
Ik ben dan ook trots te kunnen
mededelen dat de stichting van jullie 984 euro mocht ontvangen!
Moeilijk
vond ik het om vanuit hier al te beslissen welke bestemming dit mooie bedrag
zou krijgen. Eerst maar eens met eigen ogen zien. Nicole
vertelde me al wel dat laagste klassen van de school erg blij zouden zijn met
nieuwe leesboeken. Deze kochten we dan ook in Dhaka. Hele stapels. (De blije
gezichten en reacties waren het sjouwen waard…..) Voor de muzieklessen kochten
we trommels, fluiten en Bengaalse tamboerijnen. Dit bracht heel wat vrolijke
klanken!
Voor
de allerkleinste op het revalidatie centrum kochten we zitjes voor in de
schommels zodat ze er niet uit zouden vallen.
Toen
we tijdens de rondleiding door de klassen ook bij het “dovenklasje” aankwamen
werd er gelijk weer een doel duidelijk. Uit de verhalen van de lerares bleek
dat ze eigenlijk graag een computer in de klas wilde hebben. Voor honderd euro
zou ik daar een geschikte computer voor hen aan kunnen schaffen. Doen dus!
Zo
heb ik ter plekke wat kleine dingen kunnen verwezenlijken. Nicole zelf, heeft
er ook weer goed rondgekeken en op het speciaal onderwijsschooltje en de
afdeling fysiotherapie hadden ze een wensenlijstje voor haar stichting klaar
liggen. Nieuwe looprekjes, in hoogte verstelbare bedden, lesmateriaal, rollaters
en diverse oefenmaterialen.
Nu
ik het zelf zo heb mogen aanschouwen weet ik zeker dat het geld wat ik nog over
had, een juiste bestemming gaat krijgen.
We
hebben heel veel mooie ontroerende momenten meegemaakt daar op het project.
Kinderen, waarvan veel met een handicap, waren blij als wij weer even bij ze
langs kwamen om te spelen, als ze even mee naar buiten mochten. Tientallen
ballonnen geblazen die dagen. Waar ze dan de hele middag mee speelde..…
Op
het project word er hard aan gewerkt om de kinderen zowel lichamelijk als
geestelijk een goede toekomst te geven.
Na
een aantal dagen op het project te zijn geweest. Vertrokken wij om nog wat meer
van het land te zien. Vele van jullie hebben onze reisverslagen kunnen volgen
op de site.
Nogmaals
allemaal heel erg bedankt voor jullie donaties namens mij, Nicole en de
kinderen daar in Bangladesh!!
Els
Geen opmerkingen:
Een reactie posten