Leren lopen of leren
schrijven is het verschil tussen bedelen of een beroep
Een kind wordt niet als
bedelaar geboren. Maar voor een kind met een fysieke of verstandelijke
beperking in Bangladesh is die kans wel erg groot. In Nederland krijgen kinderen
met een beperking direct hulp. In Bangladesh niet. Daar ben je als baby al lang
blij als je ouders je niet op straat achterlaten.
Sommige van deze kinderen
hebben geluk. Zij en hun ouders krijgen binnen projecten wel de broodnodige
zorg, steun, liefde en aandacht die ze verdienen. Vaak zijn dit buitenlandse
initiatieven die op liefdadigheidsbasis dit werk doen. Zo ook Rishilpi, een wat
groter Italiaans project in de stad Satkhira en Banchte Shekha, een klein
Bengaals project in Jessore.
In de bres voor Bangladesh
Nicole van Brunschot ging na
het behalen van haar diploma ergotherapie werken bij beide projecten en verloor
haar hart aan de kinderen daar. Met westerse kennis en zelfgemaakte
hulpmiddelen kan er heel erg veel gedaan worden voor deze kinderen. Een jaar
later was ze weer thuis en richtte ze “In de Bres voor Bangladesh” op, waarmee
ze inmiddels al meer dan 20 jaar geld en goederen inzamelt voor beide
projecten. En om zeker te zijn van het feit dat het geld van donateurs goed
besteed wordt en om de lokale therapeuten bij te staan en bij te scholen,
vertrekt ze om de paar jaar voor een paar weken naar Bangladesh.
En dit keer neemt ze Inge
Klaver en Kirsten de Zwart mee, kinderergotherapeuten en docenten Sensorische
Informatieverwerking bij Kenniscentrum SIEM.
Wat gaan we doen?
Er is bij de projecten behoefte
aan kennis over de ontwikkeling van het kind en sensorische
informatieverwerking, aan therapie en spelmaterialen en vooral in Banchte
Shekha aan geld om het revalidatiecentrumpje draaiende te houden.
Om de leerkrachten en
therapeuten daar te ondersteunen hoe ze oog kunnen hebben voor eventuele
problemen in de prikkelverwerking (sensorische informatieverwerking), wat de
gevolgen daarvan zijn op de ontwikkeling van de kinderen en wat zij daar mee
kunnen, gaan Inge en Kirsten verschillende praktische workshops geven.
Naast de kennisoverdracht gaan
Inge en Kirsten de projecten ondersteunen door middel van het doneren van
verschillend les- en therapiemateriaal zoals stevige vogelnestschommels, houten
spelmateriaal en verzwaringsmaterialen. Inge vertelt: “Mijn
opa maakte vroeger voor de praktijk van mijn tante alle therapiematerialen zelf
van hout. Deze ontwerpen zijn nu in Bangladesh nog heel goed bruikbaar en te
maken door de lokale houtbewerkers. Super leuk dat dat na zoveel jaar weer
gebruikt gaat worden!”
Tijdens de reis zullen Inge en
Kirsten nog veel meer dingen ontdekken waar de kinderen mee geholpen kunnen
worden. Hiervoor is natuurlijk geld nodig! Ze willen samen 5000 euro ophalen om
de kinderen daar zo veel mogelijk te helpen.
Helpt u mee? Geeft u deze
kinderen een toekomst?
Nicole, Inge, Kirsten en de
kinderen in Bangladesh zullen heel dankbaar zijn!
Wil je meer weten over de
stichting, kijk dan op
www.indebresvoorbangladesh.nl
Ons reisverhaal zal ook via deze site dagelijks te volgen zijn als we vertrekken 11 oktober!