Inge: Wat gaat het ook weer snel! Ik voel me iets beter en ga mee ontbijten en lesgeven in de ochtend.
We nemen alle bakken door met speelgoed, wat kan je hier allemaal mee? Belangrijkste les van vandaag.. laat ze spelen! In spel leren ze zoveel meer..
Na het uurtje les worden we bij de moeders geroepen en nemen we afscheid van deze dappere vrouwen die het elke dag maar weer doen. Zoveel respect. Ze gaan ons missen en vertellen dat ze het zo belangrijk vonden dat we er waren. Wij gaan ze ook missen!
Wat bouw je toch snel en band op. Afscheid is altijd beetje moeilijk..
Ik ga even rusten terwijl Nicole, Sandy en Kirsten vergadering hebben met Shourove over hoe het gedoneerde geld te besteden. Fijn dat ze dat met zijn drieën doen!
Kirsten gaat geen kinderen meer zien maar maakt alle materialen klaar zodat ze er echt mee aan de slag kunnen
Met de lunch sluit ik weer aan.
We bedanken de lieve Zico met een fooitje in een klomp en speelgoed voor zijn kindje.
Dan nog een half uurtje lesgeven over fijne motoriek.. pff het valt me zwaar. Zo fit ben ik stiekem nog niet. We nemen uitgebreid afscheid van de therapeuten die zo enorm dankbaar zijn voor alles wat ze hebben geleerd en beloven hun uiterste best te gaan doen. Wat een mooie mensen!!!
De taxi staat klaar en Nicole bemoeit zich nu maar 1x met het inpakken🤣
In de taxi probeer ik wat te rusten maar de wegen hier laten dat niet toe.. naast het constante getoeter is er geen weg zonder duizenden gaten of hobbels. Gelukkig is rishilpi niet ver..
Als we aankomen zien we voor het eerst geen welkomscommitee.. Sandy baalt😂 waar zijn die bloemen!?
Terwijl we het terrein oplopen komen er van alle kanten mensen op ons af en father Enzo, de oprichter komt snel naar ons toe. We zijn te vroeg!!! We krijgen bloemen van de manager en zoenen en knuffels Italian style van Vincenzo (Enzo) en zijn vrouw Laura. Dan komen er een boel kinderen aan en moeders met kinderen die zich allemaal opstellen.
Nee zegt Enzo, zo kan het echt niet.. het moet wel echt! Dus wij leveren onze bloemen in en de aankomst wordt overnieuw gedaan.
Hilarische knuffel sessie met Laura en Enzo en dan naar de kinderen met prachtige bloemen. Enzo was ondertussen afgeleid door het uitpakken van onze spullen. Hij zag niet dat Laura doorging met het ritueel. Wij krijgen de bloemen van de kinderen, sommigen verstandelijk en lichamelijk beperkt, maar hier ook een groep jongens met alleen lichamelijke beperking die ook naar college gaan! Bruno spreekt zelfs goed Engels!
Tegen de tijd dat Enzo er weer is hebben wij weer bloemen, maar dat had hij even gemist.. overnieuw!!! 🤣🤣🤣🤣
Na een uitbreide foto sessie naar de kamers. Met een persoonlijke tekst op de site en warm welkom. Mooie kleurrijke kamers. Ik doe even mijn ogen dicht en sla de welkoms drankjes over..
Helaas krijg ik dan weer enorm koorts en kan ik niet anders dan de rest van de avond in mijn kamer boven.
De lieve Kirsten brengt soep en brood (echt brood!! Geen zoete meuk!! Die Italianen snappen het!) En een eitje, heb ik iets in mijn maag. Veel lieve appjes van het thuisfront hielpen enorm! Nog even met Sandy op balkon gezeten met een kopje thee en dan de nacht in.. hopen op een goede nacht.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten