Door Inge en Kirsten:
Vandaag de laatste trainingsdag op Rischilpi en tevens van onze mooie reis door Bangladesh. Er zouden vandaag iets minder deelnemers zijn voor de training, maar er zaten toch weer 75 mensen in de zaal. Geweldig dat ze met zoveel komen, ook van andere ‘vestigingen’ van Rishilpi.
En wat een enthousiasme ook vandaag weer. Allen even gemotiveerd en geïnteresseerd. Vandaag hebben we het over alertheid en hoe je dit kan reguleren. Welke kalmerende technieken kan je toepassen en welke activerende. Tussen de stukken theorie door, doen we veel verschillende werkvormen waar enthousiast aan wordt meegedaan. Zo hebben we met 80 man in de zaal staan bellenblazen en dansen op muziek.
Heerlijk! Iedereen was daarna meteen weer fris en fruitig.
Gelukkig is ook Inge weer beter en wat zijn we toch heerlijk op elkaar afgestemd in het lesgeven. Een cadeautje om dit samen te mogen doen.
Soms lijkt het geven van training hier net een theatervoorstelling. We worden continu op de foto of film vastgelegd en we staan regelmatig een soort van toneel te spelen om dingen duidelijk te maken. Maar wat een feestje om te doen! Gelukkig hebben we ook vandaag weer een fantastische vertaler.
De training werd afgesloten met een toespraak van Enzo en Laura.
Wat een respect heeft iedereen voor deze mensen, en terecht. Iedereen wordt hier gezien als een grote familie en dat voelt ook zo. Enzo wordt father genoemd en Laura mother. En zij noemen op hun beurt iedereen hun zoon en dochter! Ook wij werden officieel in de familie toegelaten vandaag. Kreeg ik best even kippenvel van! Na hele lieve cadeautjes (tekening, knutsel en hier gemaakte tas) en na een hoop speeches (tja, ook van ons) en een filmpje van Nicole van 22 jaar geleden (fantastisch!!), iedereen naar buiten voor een foto.
Pff, een uur later werd het dan toch afgerond. Kirsten is nog even samen met de ergotherapeuten gaan zitten om al onze materialen te overhandigen die we voor ze mee hadden en hier en daar nog wat toelichting gegeven. Op dit moment is er geen afgestudeerde ergotherapeut meer op het centrum, maar alleen assistent-ergotherapeuten.
Gelukkig worden deze goed ondersteund door de fysiotherapeuten. In Nederland gaan Inge en Kirsten nog even een moment digitaal inplannen om met ze in gesprek te gaan over hun vragen. Hier waren ze erg blij mee.
We mochten even rusten, maar om half 6 werden we alweer verwacht om met een kleine delegatie naar het oude centrum van Sathkira te gaan om de hindoestaanse tempel te bezichtigen, de grootste in Bangladesh, die nu uitgebreid versierd is voor Durga Puja. Op weg ernaartoe was al duidelijk dat het het lichtfestival is, overal knipperende versierde gebouwen. Goed voor je prikkelverwerking ;).
Natuurlijk werden we het terrein opgereden als echte popsterren en werden we rondgeleid door de koster. Naast alle foto’s die we zelf en Enzo willen nemen staan ze in de rij voor foto’s met ons. Geloof dat wij belangrijker waren dan de beelden van de goden …Gelukkig zijn ze nooit opdringerig!
In een van de gebouwen kregen we van een Bengaalse vrouw een rode hindoestaanse stip op ons voorhoofd. Het teken dat je getrouwd bent. (Inge deed alsof, is toch handiger hier en Kirsten kreeg ook toestemming; verloofd zijn was ook goed..)
Even op de foto met de baas van de tempel, hoort er allemaal bij. Wij verzamelen liever foto’s van mannen met oranje baarden. Blijkbaar is het in Bangladesh erg modieus om als je baard grijs wordt, deze oranje te verven. Vinden wij als Nederlanders natuurlijk erg leuk! Deze politieagent wilde met alle liefde met ons op de foto.
Toen we naar huis dachten te gaan stopten we ineens in een afgelegen straatje en werden we uitgenodigd het huis te bekijken van de koster, die ook op Rishilpi werkt. Eenmaal binnen in een woonkamer, waar tevens ook het bed stond, bleek dat zijn vrouw de hele dag in d ekeuken had gestaan om voor ons te koken!! Wat een enorme gastvrijheid toch. Voor hem was het een eer en heel bijzonder dat hij ons en Laura en Enzo in huis mocht ontvangen.
Ongelooflijk lekker vegetarisch gegeten. Ze blijven maar opscheppen en de ene gang loopt over in de volgende, totdat onze buiken echt vol zaten!!
Misschien een beetje overprikkeld, maar weer een dag vol prachtige indrukken rijker gaan we heerlijk slapen, morgen vroeg op!
Leuk hoor Inge! Jullie geven n hele mooie indruk van wat jullie daar allemaal doen met prachtig , kleurrijke, foto's! Groeten Els
BeantwoordenVerwijderen