Hier is het vandaag ook moederdag.
Laura extra in het zonnetje gezet met bloemen.
De dag begon al vroeg voor iedereen behalve voor mij (Andrew), iedereen van ons gezelschap wilde een katholieke kerkdienst bijwonen in Sathkira. Ik ben niet zo’n kerkganger dus koos ervoor in bed te blijven i.p.v. om 6 uur op te staan. Het was erg leuk geweest.
Daarna ging iedereen weer aan de slag, Jan heeft het wandrek voor de Fysio bijna klaar. Hij was de oude boormachine in de werkplaats zat en heeft een nieuwe gekocht in Sathkira, welke meteen aan het project geschonken wordt. Even om een indruk te krijgen: de Black en Decker klopboor kostte 650 takka (ruim 9 euro), voor onze begrippen een schijntje en voor de mensen hier een onbetaalbaar bedrag...............waar hebben we het nog over.
Toos , Monique en Nolly zijn de hele dag met de kinderen in de weer geweest, en hebben de hele tijd naar elkaar en naar een ander geshowed met hun nieuwe bangla kleding.
Monique heeft op school meegedacht over de aanschaf van nieuwe schoolspullen en het bestaande spul besproken met een leerkracht van het project. Ik heb wat op de fysio rondgelopen, zag de jongen met de dwarslaesie weer die weer onvermoeid maar nat bezweet aan het rondlopen was met zijn looprekje en opgezwachtelde voeten. Hij krijgt nu in overleg schoenen om zijn voorvoet omhoog te houden, die worden hier gemaakt op z’n Bengaals. Hij is nog steeds dolgelukkig.
Ik ben ook nog bij een paar nieuwe opnames geroepen voor advies en heb nog een scholing gegeven. Het is voor de fysio’s hier wel een andere manier van denken, maar ze staan er wel open voor.
Vanmiddag, was er een grote activiteit waar mensen van het project bloed konden geven. Broeder Jan stond dat te bekijken en werd meteen ingeschakeld, en heeft bij een man of vier een zak bloed afgetapt. Er was een hele filmploeg aanwezig maar we kregen van niemand duidelijk waar ze vandaan kwamen.
Uiteindelijk bleek het te maken te hebben met een actie dat gehandicapten ook gewoon bloed kunnen geven, dat is iets wat hier ondenkbaar is. Is meteen de plaats van een gehandicapte duidelijk in deze samenleving.
Toos, Monique en Nolly zijn het naburige dorpje in gelopen en hadden veel bekijks er werd ze steeds “I love you” toe geroepen, met het uitdelen van balonnen aan de kinderen was het feest kompleet..
Jan heeft nog iemand geadviseerd dat je bij een pussende ontsteking het beste eerst kan kijken of die persoon koorts heeft, i.p.v. de bloeddruk te meten, wat bleek.....de thermometer was zoek......
Monique Nicole en ik (Andrew) zijn nog op de thee uitgenodigd bij een van de Fysio’s, bij haar thuis volgestopt met allerlei lekkers, Nicole kreeg nog een paar armbandjes die ze niet (mocht) kon weigeren, nu kan ze ze niet meer af krijgen.
We kregen nog een rondleiding (door het zelfde dorpje van Toos en Nolly) met een horde mensen achter ons aan en werden door allerlei mensen uitgenodigd om binnen te komen, als je daaraan begint dan is het einde zoek.
Het is vanavond weer bloedheet, dus waarschijnlijk krijgen we weer een onweerstorm, hoewel we er gisteren van bespaard bleven.
O ja...we worden nog dagelijks gekust / geknuffeld door shamol (de jongen van de nieuwe rolstoel), hij wil ook dolgraag Welzorg bedanken maar hij weet niet hoe......hoezo blij!
Bij deze dan!
Morgen wordt er een ander project bekeken.
groet Jan en Andrew
Geen opmerkingen:
Een reactie posten