DAG 13: Rishilpi

When they are happy, we are happy...

Today we had a great day. A lovely day. But a difficult day. We are already thinking in English and Bangali so we want to make you part of it. Net “thuis” van een indrukwekkende, vermoeide maar dankbare dag.

In Kuhlna gingen we vandaag bij Suditra op bezoek. Een meisje dat in een weeshuis woont omdat haar moeder niet voor haar wil zorgen. Suditra is gehandicapt en in het tweede huwelijk van haar moeder was haar gehandicapte dochter niet gewenst. Suditra belandde op straat, kwam hierna op Rishilpi terecht en later in Kuhlna in het weeshuis waar ze onder de zorg van de nonnen terecht is gekomen. Als wij jullie vertellen dat ze drie jaar geleden voor het laatst buiten de poort van dit weeshuis is geweest, dan weten jullie ook wel genoeg.

Shourove had voor ons een afspraak gemaakt met het weeshuis dat ze met ons een dag mee mocht. Dus dat deden we. Samen met ons uit lunchen en girlsshopping. Ze is nu 17 jaar en wilde ook graag eens een moderne trui. Die kreeg ze. Van top tot teen hebben we haar aangekleed. Zij en wij hebben een geweldige dag gehad. 

Met verdriet en pijn in ons hart hebben we haar aan het eind van de dag weer achter gelaten bij het weeshuis. Vooral voor Nicole was dit echt niet makkelijk... But: we can`t save the whole world...
Vandaag een kort verslag, want we zijn door deze dag nog redelijk ontdaan.

Dit is ook gelijk een van onze laatste verslagen, de komende dagen is het maar weer afwachten of we de beschikking over een computer hebben. Morgenavond vliegen we vanaf Jessore weer naar Dhaka. Daar verblijven we nog een dag en vliegen ook dan weer in de avond naar Dusseldorf.

Vandaag zeiden we al tegen elkaar: we komen tijd te kort. Nog haast geen tijd gehad voor eigen souvenirs en we worden nog op zoveel plaatsten op de thee verwacht. Maar ons doel en planning hebben we grotendeels volbracht. Morgen overdag nog even een laatste rondje langs alle klasjes hier en dan afscheid nemen…

Aber dekah hobbe!
Nicole, Joyce en Els


Ps: Conversatie tijdens lunch tussen ons en Shourove:
We komen tijdens een gesprek op een uitspraak van Obama. Nicole zegt, er is een Nederlandse jongen die de speeches van Obama schrijft. Hij is erg beroemd in Amerika. In Nederland daarentegen, stelt hij niet veel voor. Els: tja, geldt eigenlijk hetzelfde voor jou. Hier in Bangladesh op handen gedragen en thuis...(uiteraard een grapje..!)

PS: Nicole en de zwangerschap gaat goed. De buik groeit goed! Goed excuus voor Joyce en Els om lekker mee te kunnen eten. Elke ochtend begint wel hetzelfde, door er Nicole er op aan te dringen dat ze moet beginnen met iets te eten, als is het maar een cracker. Want hebben we ervaren. Doet ze dit niet, is dat voor ons geen pretje. Nicole kan namelijk nog niet met haar misselijkheid om gaan als een echte bengaal dit in stilte kan. Zus Monique hoeven we ook niet bij te praten begrepen wij vandaag. Dagelijkse chat met Shourove dus van al onze ondernemingen op de hoogte! Genieten van verhalen schrijven in het gastenboek en van het lezen van de reacties!