Vanochtend
na het ontbijt zouden we vertrekken naar een vissersdorpje, waar hele
arme mensen wonen. Die hebben geen inkomsten als er geen vis wordt
gevangen. Shourove heeft met Italiaanse vrienden geregeld dat elk kind
dat naar school gaat niet alleen de schoolkosten en spullen gesponsord
krijgt. Maar ook een zak rijst per week en elke familie krijgt een koe
of een geit. Met andere woorden de schoolgaande kinderen zorgen voor
het vaste inkomen, ook in de maanden dat er geen vis is.
We gingen naar dit vissersdorpje met een auto vanuit Shourove's project Banchte Shekha. We zagen een steenfabriek naast de weg en wilde foto's maken. We liepen het pad op en toen kwam de auto van het project achter ons aan. We dachten dat we in moesten stappen, want 3 blanke dames tussen wel 50 hard werkende mannen, misschien niet helemaal veilig... Maar de taxichauffeur kende de eigenaar van de steenfabiek en we kregen een rondleiding van klei tot oven. De mannen droegen wel 10 bakstenen op hun hoofd! En wij plaatste tot grote hilariteit van de mannen daar nog de SpoorbendKIP bovenop!
In het vissersdorpje was een schooltje zonder muren, stoelen tafels etc. De juf had een klein bord en de kinderen die op rietenmatten zaten hadden een schriftje. Ze waren eigenlijk bezig met een rekentoets. We werden welkom geheette met een klein bloemetje, zo lief.
In het dorp heeft Banchte Shekha 3 huizen gesponsord van mensen waarbij het huis ingestort was. En die geen geld hadden dit te maken. In het kleine huisje waar Joyce binnen mocht kijken woonde maar liefst 7 mensen. We waren onder de indruk van alles. Zelfs kindjes zonder kleertjes, van de leeftijd van onze kindjes... Na het lopen door het dorpje en langs het prachtige uitzicht aan water gingen we terug naar het schooltje. Onze tas zat immers vol met Beesies!!! Nadat wij uitgelegd hadden dat rood/wit/blauw en oranje de kleuren van Nederland zijn, begonnen zij het volkslied (vele coupletten) te zingen. Waarop wij "lang zal ze leven" hebben laten horen. Elk kind had een Beesie! En wat vonden ze dat toch leuk!!!
Joyce gaf aan dat de mensen in zo'n dorpje totaal niks hebben en toch gelukkig en trots zijn. Ook kregen we een guave die terplekke uit de boom werd geplukt en opgegeten moest worden. Dank aan Kakoli die niet vertelde dat de vrucht nog niet rijp was en dat je de schil uit mag spugen. Het smaakte erg bitter! In de bres voor Bangladesh gaat dit arme vissersdorp sponsoren. De school die in Januari gebouwd gaat worden gaan we met jullie donatie voorzien van een speelplaats met schommel, wip en glijbaan. Het extra geld word gebruikt voor stoelen en tafels in de school. Later leest en ziet u hier meer over.
Banchte Shekha is naast scholing en inzet voor gehandicapten ook erg met vrouwenrechten begaan. Bijna het gehele project wordt gerund door vrouwen. Ze geven werk aan vrouwen die o.a. borduren voor wereldwinkel producten. 's Middag zijn we naar zo'n project gaan kijken. De dames hadden een ruime werkplaats en maakte mooie dingen.
Na het eten hebben we Shourove en Kakoli uitgenodigd voor een "ElsParty". De Slingers opgehangen, cola en chips gekocht en samen een potje Catan gespeeld. Erg veel lol. Morgenvroeg gaan we hier kijken hoe de gehandicapte kinderen therapie krijgen. Kakoli is fysiotherapeut en heeft ons er al veel over verteld. Na de lunch gaan we hier vertrekken. Dan gaan we naar Rishilpi.
groet Els, Joyce en Nicole
We gingen naar dit vissersdorpje met een auto vanuit Shourove's project Banchte Shekha. We zagen een steenfabriek naast de weg en wilde foto's maken. We liepen het pad op en toen kwam de auto van het project achter ons aan. We dachten dat we in moesten stappen, want 3 blanke dames tussen wel 50 hard werkende mannen, misschien niet helemaal veilig... Maar de taxichauffeur kende de eigenaar van de steenfabiek en we kregen een rondleiding van klei tot oven. De mannen droegen wel 10 bakstenen op hun hoofd! En wij plaatste tot grote hilariteit van de mannen daar nog de SpoorbendKIP bovenop!
In het vissersdorpje was een schooltje zonder muren, stoelen tafels etc. De juf had een klein bord en de kinderen die op rietenmatten zaten hadden een schriftje. Ze waren eigenlijk bezig met een rekentoets. We werden welkom geheette met een klein bloemetje, zo lief.
In het dorp heeft Banchte Shekha 3 huizen gesponsord van mensen waarbij het huis ingestort was. En die geen geld hadden dit te maken. In het kleine huisje waar Joyce binnen mocht kijken woonde maar liefst 7 mensen. We waren onder de indruk van alles. Zelfs kindjes zonder kleertjes, van de leeftijd van onze kindjes... Na het lopen door het dorpje en langs het prachtige uitzicht aan water gingen we terug naar het schooltje. Onze tas zat immers vol met Beesies!!! Nadat wij uitgelegd hadden dat rood/wit/blauw en oranje de kleuren van Nederland zijn, begonnen zij het volkslied (vele coupletten) te zingen. Waarop wij "lang zal ze leven" hebben laten horen. Elk kind had een Beesie! En wat vonden ze dat toch leuk!!!
Joyce gaf aan dat de mensen in zo'n dorpje totaal niks hebben en toch gelukkig en trots zijn. Ook kregen we een guave die terplekke uit de boom werd geplukt en opgegeten moest worden. Dank aan Kakoli die niet vertelde dat de vrucht nog niet rijp was en dat je de schil uit mag spugen. Het smaakte erg bitter! In de bres voor Bangladesh gaat dit arme vissersdorp sponsoren. De school die in Januari gebouwd gaat worden gaan we met jullie donatie voorzien van een speelplaats met schommel, wip en glijbaan. Het extra geld word gebruikt voor stoelen en tafels in de school. Later leest en ziet u hier meer over.
Banchte Shekha is naast scholing en inzet voor gehandicapten ook erg met vrouwenrechten begaan. Bijna het gehele project wordt gerund door vrouwen. Ze geven werk aan vrouwen die o.a. borduren voor wereldwinkel producten. 's Middag zijn we naar zo'n project gaan kijken. De dames hadden een ruime werkplaats en maakte mooie dingen.
Na het eten hebben we Shourove en Kakoli uitgenodigd voor een "ElsParty". De Slingers opgehangen, cola en chips gekocht en samen een potje Catan gespeeld. Erg veel lol. Morgenvroeg gaan we hier kijken hoe de gehandicapte kinderen therapie krijgen. Kakoli is fysiotherapeut en heeft ons er al veel over verteld. Na de lunch gaan we hier vertrekken. Dan gaan we naar Rishilpi.
groet Els, Joyce en Nicole
Geen opmerkingen:
Een reactie posten