Woensdag 21 maart 2018 - deel 1 -
Eigenlijk wilde ik in de ochtend al naar het hospitaaltje
(kindjes, fysio's, ergo's etc.) Maar Enzo wilde ons graag meenemen naar een
dorpje waar een Rishilpi schooltje staat.
Na een rit van 45min over een hobbelige zandweg kwamen we
ergens achteraf aan. Dorpje met modder/klei huisjes met bananenblad daken. Maar
goed gevoede mensen. Het schooltje had net de kleuterklas binnen zitten. Daarna
kwam groep 3/4/5.
Vanuit Nederland had ik van vriendinnen
"holland-AH-hamsters" gekregen. Deze heb ik uitgedeeld.
Buiten het schooltje ontmoeten ik Bianki met haar
zoontje. Bianki is nu 15 jaar en heeft een kleine baby. Gelukkig heeft ze groep
8 behaald.
Na de lunch even naar de jongens van de rolstoel
werkplaats. Ze wisten mijn vader nog te herinneren. Hoe gaat het met Jan!
Ze zijn de CRP-bengaalse-rolstoel aan het
doorontwikkelen.
Deze rolstoelen worden nu inklapbaar gemaakt.
Veel handiger. Maar ook weer zwaarder om zelf mee te
rijden. Het zag er heel goed uit.
Alle jongens spelen criquet en nu was hij een
criquet-rolstoel aan het bouwen van een oud frame. Geweldig!
Toen snel wat stof naar de kleermakers van Rishilpi
gebracht, zodat ze kleren voor elkaar konden maken. En toen naar het
hospitaaltje.
3 fysiotherapeuten Dipali, Moyna en Islam zijn er
nogsteeds al van toen ik ze les heb gegeven in 2001. De andere werken er ook al
langer.
De avond van mijn aankomst had ik Nigor al gezien. Hij
woont hier. Het was een te grote eer te denken dat hij me zou herkennen. Nigor
is verstandelijk en lichamelijke gehandicapt. Maar alle keren daarna roept ie
als hardste door heel de zaal Nico Nico!! Als hij me ziet.
Daarna naar de ergotherapie afdeling. Emily is erg
dankbaar dat ik er ben.
Ze is zo creatief met haar team. Maakt heel veel
spelmateriaal uit afval. Van papiermache en gelammineerde foto's. Zelfs een
eigen gemaakt voel boek. En kneedgum (putty) in verschillende hardheden.
Ik ga bij haar spelmateriaal kopen om mee te nemen naar
Jessore het tweede kinderrevalidatiecentrum wat we gaan bezoeken. Win-win
situatie 😊
Deze ergo-assistent kan niet spreken. Maar maakt de
mooiste therapie materialen. En past op de dochter van Emily zodra ze uit het
kdv van Rishilpi komt.
Als klapper op de vuurpijl op het einde van mijn werkdag
kwamen Akash en Olindo de twee zonen van fysio's Dipali en Moyna toen....
18jaar terug kleine baby's nu grote jongens. Elke visite aan Rishilpi heb ik ze
gezien maar 7jaar niet hier is lang ze zijn ineens hele mannen!
Olindo rechts wil dokter worden Akash wil bij de politie.
Beide studeren nog.
Nicole
Geen opmerkingen:
Een reactie posten