LeKA (Leerlingen Kunst Adelt) te Helvoirt 2005

Het leerlingenorkest van de harmonie Kunst Adelt (LeKA) te Helvoirt gaf zaterdag 28 mei een benefietconcert voor In de bres voor Bangladesh.
De jeugdleden hebben de voorgaande week binnen Helvoirt geld opgehaald voor de stichting. Dit hebben ze gedaan door concertkaartjes voor een vrijwillige bijdrage te verkopen.



Iedereen werd uitgenodigd om op het veldje bij de sint Jorisstraat in Helvoirt om 19.00 om te komen luisteren, naar een geweldig mooi buitenconcert.

De jeugdleden van Kunst Adelt haalde maar liefst €445,45 op.
Wat een mooi bedrag!

Film: indruk van Bangladesh 2005

Een super mooie film om een indruk te krijgen van een Bengaals dorp, het bengaalse verkeer en de hoofdstad.

Bij 2.05min zie je hoe ze poepstokken maken en drogen. Deze stokken worden gebruikt om het fornuis te verwarmen. Je kunt je voorstellen dat dit niet lekker ruikt als ze het branden...
Vanaf 4.32min krijg je een indruk van Dhaka met vanaf 5.50 de Dutch Club het hotel waar we de eerste en laatste nacht verbleven.
Deze film is gemaakt door Andrew Thijssen

Dag 8: Kerk, boor, banglakleding en bloed

Hier is het vandaag ook moederdag.
Laura extra in het zonnetje gezet met bloemen.
De dag begon al vroeg voor iedereen behalve voor mij (Andrew), iedereen van ons gezelschap wilde een katholieke kerkdienst bijwonen in Sathkira. Ik ben niet zo’n kerkganger dus koos ervoor in bed te blijven i.p.v. om 6 uur op te staan. Het was erg leuk geweest.
Daarna ging iedereen weer aan de slag, Jan heeft het wandrek voor de Fysio bijna klaar. Hij was de oude boormachine in de werkplaats zat en heeft een nieuwe gekocht in Sathkira, welke meteen aan het project geschonken wordt. Even om een indruk te krijgen: de Black en Decker klopboor kostte 650 takka (ruim 9 euro), voor onze begrippen een schijntje en voor de mensen hier een onbetaalbaar bedrag...............waar hebben we het nog over.

Dag 7: Khulna city centre

Vanmorgen vroeg opgestaan omdat we om 8.00 in het busje naar Khulna zouden gaan. De weg daar naar toe was erg lang. Eenmaal aangekomen kregen we eerst thee bij ontvangst op een van de sub-centrums van het revalidatiecentrum (genaamd Khulna City Centre). Andrew kreeg geen tijd om zijn thee te drinken hij werd meteen aan het werk gezet.
Verschillende patienten werden aan hem voorgesteld, hij ging samen met de fysiotherapeut van daar het therapieplan beoordelen. Ook Jan hielp hem mee. Hij heeft 6 patienten in 2uur kunnen bekijken, als het aan de Bengaalse fysiotherapeut, Babu, had gelegen dan had Andrew er wel 20 gezien.
Khulna City Centre zag er erg schoon en goed uit. Voldoende materialen etc. We gaan via "In de bres voor Bangladesh" een wandrek laten monteren en er komt wat fitnessapperatuur.

Dag 6: Rolstoel Shamol, tempel en heilige boom

In Bangladesh kent men geen weekend, ze hebben alleen de vrijdag vrij. Vandaag is het vrijdag en we hebben heerlijk uitgeslapen behalve Toos, zij was al vroeg aan het wandelen.
Vandaag is Jan lekker alleen in de werkplaats aan de slag met zijn houten vogel (mobile voor aan het plafond). Nu kan hij doorwerken en de boor gebruiken wanneer ie wil. Op de draadjes na is de vogel klaar. Daarna gaat hij verder met een schommelstoeltje van hout waar de gehandicapte kinderen in kunnen zitten. En een therapieladder.
Nolly heeft van stof en elastiek een lange gekleurde ring gemaakt, waarmee de kinderen straks kunnen spelen. De elastiek moeten ze achter hun rug of voorlangs doorgeven en als de muziek stopt en jij zit bij het zwarte stofje ben je af en moet je in de cirkel gaan zitten.
Andrew heeft vandaag de was gedaan EN opgehangen. Dat komt ie nu vertellen.
Verders vermaakt iedereen zich wel. Het is nu smiddags maar dit is het
verslag van vandaag. Morgen weer een nieuw verslagje
groeten van iedereen

kinderen van Rishilpi 2005

1.20min kijk de kinderen van het hospitaaltje eens genieten!
Toos kent ieder kind bij naam
4.25min De rolstoelen en het houtenlesmateriaal wat je ziet is door In de bres voor Bangladesh gerealiseerd.
Deze film is gemaakt door Andrew Thijssen

Dag 5: Aan het werk

Het was vandaag de eerste werkdag.
Net als voor deze Gekko's!
Jan is de hele dag in de werkplaats geweest en heeft aan zijn vogel gewerkt. Hij heeft zich verbaasd over het werktempo en dat ze hier niet zweten ondanks de hitte (40+).
Hij werd high van de thinner, verf en lijm lucht,(Arbo onbekend). Hij is vandaag extreem vrolijk.
De dames zijn op school aan het werk geweest, vooral mobiels opgehangen en zichzelf laten aanstaren door de kinderen, verder nog niet tot wat gekomen....effe wennen voor beide partijen.

Bengaals Brabants kwartiertje

Shourove leert Brabants!
Het filmpje is van Andrew Thijssen

Dag 4: Sunderbarns en Luigi

Al vroeg in de morgen opgestaan om te ontbijten. Laura had een lunch gemaakt om mee te nemen. Enzo reed in de airco-auto ons naar het natuurgebied de Sunderbarns. De reis ernaartoe was met enige strubbeling, halverwegen reden we de koppeling van de auto kapot. Gelukkig waren we net in een dorpje met een monteur. De plaatselijke Wim Verhoeven heeft toen onze auto gemaakt. Dit duurde ongeveer 2 uur. Deze tijd heeft Enzo buiten de auto gestaan om iedereen weg te sturen en om te zorgen dat de auto gemaakt werd. Jan bleef in de auto zitten om deze te bewaken (volgens mij vond ie het ook te eng om rond te gaan lopen)

De rest liep namelijk met wel 40 of meer Bengalen om zich heen door het dorpje. We zagen een schoolklasje in een fietskar zitten. Nadat we het dorp helemaal doorgelopen hebben met de hele meute achter ons aan, zijn we in de plaatselijke kroeg iets gaan drinken. De kroeg bestond uit een klein donker hokje, met bij de achterdeur een steiger van 80 bij 80cm van stokken waarop de vaatwasser stond (twee platte schalen met heel vies water). Wij zaten aan een tafeltje op een bankje cola te drinken met heel veel ogen op ons gericht.

Nadat de auto gemaakt was zijn we verder gereden naar pater Luigi, hij woont in de Sunderbarns. Je zag tijdens de rit het landschap langzaam veranderen en het verkeer werd rustiger. Daar aangekomen was de koffie klaar. Luigi heeft ons zijn project laten zien. Jan noemt het een schooltje voor "inboorlingen".
Luigi ging niet met ons naar het mangrovegebied. Wij zijn met de auto verder gegaan en hebben we ons ogen uitgekeken. Helaas voor Toos hebben we geen tijger gezien.

Dag 3: Rishilpi en bezoek aan dorpje

Gisteren was er zo’n warm onthaal hier op Rishilpi ongelooflijk. Voor mij, Nicole, is het nu de derde keer dat ik hier kom en het is onbegrijpelijk dat zoveel mensen mij nog kennen, zelfs de gehandicapte kinderen komen naar je toe rennen. Mijn moeder en vader moeten telkens apart vernoemd worden bij elke ontmoeting want ouders zijn erg belangrijk in de Bengaalse cultuur. Zij krijgen telkens extra kussen. Toos is “the second mom” en Jan stelt Andrew als zijn zoon voor. Want een gezin met alleen maar dochters is wel erg jammer. (een zoon heb je hier nodig voor de inkomsten van je oude dag...)

Vanochtend zijn we na het ontbijt het op het project Rishilpi rond gaan lopen.
Als eerst moesten onze “Salva Kamisch” (Bengaalse kleding) nogmaals gemeten worden. De maten waren per email doorgegeven maar ze konden onze maten niet geloven. Als het goed is zijn de Salva Kamisches klaar voordat we vertrekken. Alleen Toos had geluk, voor haar hing een jurk klaar.

Over elk onderdeel van het project is uitgebreid aan ons verteld. En overal waren we welkom. We zongen voor de kinderen “deze vuist op deze vuist” en zij zongen voor ons.
We zien overal de prachtige bloemen, de bananen en mango’s in de bomen en bloeiende bomen die bij ons kamerplantjes zijn.

Physiotherapy Rishilpi Centre 2005

Dag 1 en Dag 2: Reis en Aankomst op Rishilpi

Zondag 1 mei is onze reis begonnen. 's Morgens vroeg stonden we op Schiphol klaar voor vertrek. Het inchecken had wel wat voeten in de aarde. We hadden 2 rolstoelen bij ons, maar helaas mochten we er maar eentje gratis meenemen. Voor de tweede rolstoel moesten we te veel bijbetalen. Helaas!
Na een korte vlucht naar Londen en een rustige overstap zaten we in het vliegtuig dat ons werkelijk naar Bangladesh zou brengen. De vlucht verliep voorspoedig, na het nemen van wat slaappillen konden de meesten wel een beetje rust nemen. We sloegen nl. de nacht over.